Toen deze foto gemaakt werd was mama nog alleen. Ach… wat heet alleen. We woonden samen met opoe en opa Bijenhof op De Haar en elke zondag en soms ook door de week kwamen de andere Bijenhofjes op bezoek. Ik denk dat het hier 1948 is, 33 is mama dan. Ze was weer opgekrabbeld na het overlijden van vader Hendrik Jan. Ze moest toch verder.
Opoe breide wat af. Lichamelijk kon ze niet veel meer door haar chronische bronchitis, maar breien voor ons dat deed ze graag. Ik herinner me dit donkerblauwe rokje en helderblauw truitje. Diny stond rood altijd mooi. Dit is een knalrode jurk met rood wit blauwe randen. We hadden onze zondagse witte strik in het haar. Door de week was het een blauwe voor mij en een rode voor Diny. Ook Diny’s pop herinner ik me. Ikzelf had een grijze olifant. Behalve breien kon opoe geweldig vertellen. Ze vertelde vaak verhaaltjes over een vliegtuigje waarmee allerlei dieren uit Afrika opgehaald werden, natuurlijk ook een olifant, een giraffe, een zebra en aapjes en papegaaien. Het kwam niet bij ons op dat het lastig vervoeren was met zo’n vliegtuigje.
Toch waren haar echte succesverhaaltjes die over de muisjes die in een droge sloot hun holletje hadden. Elke avond vertelde ze erover. Soms vroegen we om hetzelfde verhaaltje omdat we dat zo leuk vonden.
