Uit deze foto spreekt een heel verhaal. Ik vermoed dat ik hier 5 jaar ben en Diny 3,5. Mama was hier nog alleen met ons. Uit heel haar wezen spreekt wat ze steeds zei: Ik heb jullie nog. Jullie zijn alles wat ik nog heb. De donkerste periode uit haar leven heeft ze net gehad en ze begint weer sterker in het leven te staan.
Waarom ze voor deze foto naar de fotograaf is geweest? Joost mag het weten. Is het bedoeld als een nieuwe start: de eerste dag van de rest van haar leven?
Eigenlijk zijn er nog verbazend veel foto’s van moeders kant, waarvan we er veel aan oom Sjoerd met z’n vierkante boxje te danken hebben. Standaard was zijn kreet: Kijk eens naar het vogeltje!
“De Haar” was het ouderlijk huis van de familie Bijenhof en menig zondagmiddag kwamen tante Hermien en oom Sjoerd met hun kroost en vaak had oom Sjoerd z’n boxje bij zich.
Toch ook zijn er van vaders kant veel foto’s. En dan te bedenken dat papa en mama beiden van eenvoudige komaf zijn, materieel gezien dan.
Blijkbaar vonden beide families het belangrijk dat er foto’s van verschillende periodes in hun leven gemaakt werden en niet alleen de trouwfoto’s. Van de Egginkskant zal het ook te maken hebben met de interesse voor de techniek van het fotograferen en het ontwikkelproces. Ik weet tenminste dat de neven Joop en Wim Groot Nuelend daar enthousiast mee bezig waren toen ze nog thuis woonden. Ik besef ineens dat Wim Harwig– Wim van tante Riek– ook prachtige foto’s maakte, heel creatief.
Ik ben er tenminste erg blij mee. Op deze foto draag ik de korenblauw met donkerblauw door opoe zelfgebreide rok met truitje. Diny een knalrood eveneens gebreide jurk met blauwwit ingebreide randjes. En beiden dragen we de witte zondagse strik. Door de week was voor mij de blauwe en voor Diny de rode gereserveerd.
