Gisteravond gingen we naar broer Ben, de enige echte, in het Diaconesseziekenhuis in Meppel. De heupoperatie is achter de rug, alles goed. Hij vertelt er heel natuurgetrouw over. Over boren en drillen, over de wond en alle pillen die hij slikt. Hu! Nu nog revalideren.
Hij is op kamer 1 de haan in het kippenhok. Er liggen nog drie dames bij hem op de kamer, allemaal nieuwe heupen, en die hebben het maar gezellig met hem. Toch gaat het zo goed dat hij misschien vandaag al naar huis mag. Over gebrek aan belangstelling hoeft hij ook niet te klagen, want Catharina, Arien met Paulijne en Elianne zijn ook vanaf Utrecht naar Meppel afgereisd. We hebben Ben met rolstoel en al mee naar buiten genomen, samen een ijsje gegeten en hem met z’n allen weer teruggebracht. Vanuit de rolstoel in bed… het is net een toneelstuk, maar we hebben het met elkaar gered. Ben is duidelijk blij dat hij weer veilig in bed ligt.
"D’r is hier één jong verpleegstertien", vertelt Ben, "die hef op eur naambordtien Jenny Eggens- Stapel staon". En Ben zegt tegen haar: “Die name kump mien bekend veur”. Het blijkt een kleindochter van de broer van Roelie Sobering te zijn die ook als haar meisjesnaam Stapel heeft. Ja…. Uco en Jan Werner kent ze ook wel. Uco heeft vaak gelogeerd bij haar opa op de boerderij. Wat is de wereld weer klein. Ben moet ze vooral de groeten doen. Bij deze dus, Roelie, wanneer je dit leest. Ha!
