Al bijna 47 jaar. Toen deze foto gemaakt werd, op die speciale plek bij de David Fall in de En Gedi oase, gaf medereiziger David de volgende aanwijzing: ‘Het moet wat vrolijker. Kijken jullie nou eens naar elkaar als op de eerste dag dat je elkaar zag….’ Tja… Dit is het geworden.
En later, eenmaal weer thuis, keken we terug op een geweldige reis. Onze kinderen snapten niet helemaal wat we in Israël te zoeken hadden, maar het is ons voor 100 procent meegevallen. Wat een mooi land met een heel speciale geschiedenis. Het land waar Jezus rondliep met zijn discipelen. Ik kan niet zeggen wat ik het allermooiste vond. Het Yad Vashem Museum in Jeruzalem, met de Tuin der Rechtvaardigen waar ook de naam van Johan en Berendina Eggink staan ingegrift, het zingen van de kinderen in de kerk op de Berg van de Aankondiging, het zicht op het meer van Tiberias, de reidans op de boot op het meer op de melodie al zingend Nagila Hava, , het zicht op de olijfberg, het drijven in de Dode Zee?
In het zuiden bij Eilat, Ovda, was er opnieuw een strenge controle, ik denk dat we wel 6 keer gecheckt werden op van alles en nog wat. ‘Hebben jullie cadeautjes aangenomen, wie heeft er ingepakt, hebben jullie de bagage ergens achter gelaten, welke relatie hebben jullie met elkaar’. Ze moesten wel lachen toen Wim zei dat we al toen bijna 47 jaar een stel waren.
Dit keer moesten we zelf de vliegtuigtrap beklimmen en dan begon de terugreis en we waren het allemaal met elkaar eens: we hebben een fantastische week gehad.