Anda met Ernst en Stefan, lang geleden, in het huisje in Badenhard waar onze gezinnen zulke mooie weken doorbrachten.
[i]Waardevol was haar menselijke mogelijkheid om boven zichzelf prioriteit te verlenen aan de ander.
[/i]
Deze zin staat op de rouwkaart boven de aankondiging van het overlijden van onze lieve vriendin Anda.
Dat is heel mooi weergegeven over de ontwikkeling die ze doormaakte in haar leven met Dick, de kinderen maar ook over haar aandacht voor en de omgang met anderen.
En als vanzelf gaan deze dagen naar alle gezamenlijke contacten die we hadden. We hebben samen veel gelachen wanneer we met onze nog kleine jongens op pad gingen. ‘Of er een bus leegloopt’, merkte ze op toen Dick een uitje van ons tijdens een vakantie in Duitsland had gefilmd. Onze kennismaking met de Fransen op het platteland van Auvergne was ook voor hen een eyeopener. Dat smaakte naar meer. En nog steeds is onze gezamenlijke vakantie naar Ventimiglia in Vista del Mare is de topper onder de vakanties van onze jongens.
Maar ook werd er af en toe een traantje weggepinkt. Je kon al je geheimen aan haar toevertrouwen en Anda heeft me al vaak goede raad meegegeven. Soms moest ik door scha en schande leren dat ze gelijk had.
De laatste raad die ze me gaf was n.a.v. onze plannen om iets aan ons a.s 50 jarig huwelijk te gaan doen. Terwijl Wim en ik het al eens waren over een gezellige middag buitenshuis, hadden we ons door de kinderen laten overhalen om een soort tuinfeest te gaan organiseren. Nee… wij hoefden er niets aan te doen. We hoefden alleen maar te zeggen wat we graag wilden. De bedoelingen waren goed, maar ik zag de bui al hangen met alle werkende jongens en schoondochters. Anda kende me beter dan ik mezelf ken en zag me al zwetend wakker worden van te voren. Ze had helemaal gelijk. We hebben dus ons oorspronkelijke plan weer voor de dag gehaald. Alleen… staat ons hoofd er nog niet naar zoals je begrijpt. Wat staat je leven op de kop als een van de liefsten uit je leven zomaar weg valt….
En toch… de prachtige herinneringen zullen blijven…