Vandaag zou Mark 48 geworden zijn, een datum die we nooit zullen vergeten. Veel mooie verjaardagen hebben we samen gevierd. Dit gedichtje maakte Agnes een paar maanden na het overlijden van haar broer. Zo kunnen we er intussen ook naar kijken. Toen ik vanmorgen naar de sneeuwklokjes keek die zo stoer in de koude voorjaarszon boven de grond staan besefte ik hoe waar het is.
Robin las het voor bij het afscheid van Mark, nu bijna 11 maanden geleden..
Er is een mens gestorven
die van me gehouden heeft
en toch is de zon weer opgegaan
zijn de bomen blijven staan
merk ik hoe een bloem haar geur geeft
voel ik alles om me heen wat lééft.
Er is een mens gestorven
die mij heel erg lief was
en toch voel ik de adem van de wind
zie ik hoe de zee het strand vindt
ruik ik het frisse gras
blijft de wereld op zijn as.
Er is een mens gestorven
en een deel van mij stierf mee
omdat niets ooit nog hetzelfde zijn zal
omdat het licht op alles anders zijn zal
aan de regen heb ik een stille beê:
neem mijn tranen en een laatste groet mee…