Ik merk dat ons leven er ineens anders gaat uitzien nu we meer binnen zitten. Nou ja… binnen? Wij hebben zoals meer mensen die buitenaf wonen het geluk dat we hier bij huis al veel ruimte hebben. Verder is het zo dat ik overal hoeken en gaatjes zie die nodig eens opgeruimd moeten worden, zag ik eerder niet zo want je bent druk om je dagelijkse schema buiten de deur af te werken. Ineens hoeft dat niet meer.
Gisteren heb ik boodschappen gedaan, hier werd helemaal niet gehamsterd zover ik kon zien. Iedereen bleef buiten en in de winkels keurig op afstand zoals aangeraden werd. Alleen hing er in het centrum een groep jongeren rond die samen wat vertier zochten, gewoon gezellig bijpraten was het. Nee geen 1,5 meter afstand zoals ons aangeraden is.
Ik kwam in het voorbijgaan Greetje tegen die ik nog van de schilderlessen bij Ellen ken. Had haar lang niet gezien en ook wij konden even bijpraten, op afstand… dat wel. Samen met Roelien en nog een paar waren we bij Ellen op les op haar bovenverdieping. We konden er net met z’n vijven zitten, maar behalve les deelden we ook wat ons bezig hield. Dat geeft een band. Nu hielden we afstand, ook terwijl ik haar moest vertellen over de trieste gebeurtenissen in ons leven. Ik zag dat ze me wilde troosten maar ja we moesten afstand houden en deden dat. We horen beiden tot de kwetsbare groep. Beiden schilderen we nog steeds. Zij nu bij de AKE en ik ben net begonnen bij Vera.
Voor ons is het jammer dat Ellen geen doorlopende cursussen meer geeft in hun prachtige Atelier Helderrood, wat hebben we veel bij haar geleerd. Dankzij de media zien we dat ze prachtig werk maakt, workshops geeft en projecten begeleidt. In deze tijd van bijna lock down bereidt ze zich voor op een expositie in 2021.
Foto: De opzet van Ellens nieuwste schilderij voor de expositie.