De ene dag is de andere niet. Ik begin het te leren om de dagen wat overzichtelijker in te delen. Was eerst één gebeurtenis per dag genoeg om aan te kunnen, nu kan het iets meer zijn.
Zo had ik gisteren drie, eigenlijk 4 dingen om af te werken: het aqua joggen voor het eerst alleen, het kenteken over laten schrijven in Klazienaveen, een boodschap en aan sluitend een afspraak bij de notaris. De meeste emotie kwam los bij de ontvangst in het Aquarena. We zijn er jaren 2 keer per week samen geweest. Was die dag een beetje teveel van het goede. Ik was bekaf. Dus beter plannen.
Vanmorgen de coronaprik en een leuk bezoekje hier. Daarna even met de beentjes omhoog en tegen de avond gezellig de verjaardag van Anja meegevierd. Leuk was het dat de familie compleet was inclusief Indi. En ook Jans en Geesje kwamen meegenieten van de koffie met taart. Opnieuw was het een cadeautje om samen ontspannen om de tafel te zitten en herinneringen op te halen.
‘Heb je misschien ook wel zin om weer met sinterklaas hier te zijn?’, vroeg Anja. En dat heb ik. Nadat onze kinderen de laatste 10 jaar meer voor de Kerst kozen stelde Anja al voor om dat bij hen te komen doen. Ik stelde nu wel voor om deze keer allemaal een lootje te trekken en dan wel een gedichtje te verzinnen òf er een surprise van te maken. Werd met algemene stemmen aangenomen.
Ik had het idee dat Wim instemmend mee knikte. Met alles wat ik doe is het net of hij achter me staat of zit. Is er een probleem, ik hoor van binnen wat Wim zou zeggen. Zou dat aan die 60 jaar samen liggen? Hoop dat dit altijd blijft…