Tournon op de camping aan het water, de Rhone.
Daar zitten we dan… aan de oever van de Rhone in Tournon sur Rhone, net even boven Valence. Vannacht hadden we nog dikke nachtvorst in Arlon, wel -8. Maar ons caravannetje was lekker warm. Bij het wegrijden moet je natuurlijk wel het neuswiel opgedraaid hebben. Na de eesrte bonk was het duidelijk. We waren onze eerste instructies vergeten nl ANWB, de tip va de ANWB zelf: aanhaken, neuswiel, weer die stekker en de breekkabel. Vergeten we nu nooit meer. Het bleek een flinke ruk vandaag, ongeveer 600km naar het zuiden. Wim had goed de sjas d’r in. Hij had genoeg te melden. “Daor he-j weer van die springkikkers die d’r zo neudig tussen mut”, als hij die snelle autootjes er vandoor ziet gaan. Toch werd er netjes gereden, ook bij het invoegen. Ineens zie ik een bekend woord, ooit voor Mark opgezocht toen ze op weg waren naar Les Issambres: bouchon 3 km -file dus- en dat middenin Lyon. Maar nee het viel mee.
Nu staan we samen met Ben en Riet met een mooi uitzicht op de Rhone op een mooi plekje. De camping baas is van de Elzass en spreekt een soort plat Duuts, zoals hij zelf zegt. Ook makkelijk.
Zonet een akkefietje achter de rug. Wim pakt de tafel uit de kast omdat Ben en Riet straks komen buurten en meteen doet de ventilatorkachel het niet meer. Daarna wil ook de gaskachel het niet. Terwijl hij de caravanboeken doorkijkt krijgt hij een helder ogenblik. Blijkt de zekering eruit gesprongen toen hij die tafel uit de kast pakte en de gaskachel brandt zomaar ineens toch wel. Ach ja… het is allemaal even wennen, maar dat is dan nu voor mekaar. Allemaal de groeten van ons vieren, ook voor de Luttenbergse familie.
Morgen gaan we richting Perpignan, op de grens met Spanje. “Oo.. da’s zo mooi doar”, zegt Riet en dat willen wij ook graag zien.