Wat een omschakeling. Iets meer dan vier uur naar het zuiden en het lijkt wel zomer, blauwe lucht en dames in bikini in alle soorten en maten. Dat deed me goed. Mannen ook in korte broek. Ook de vliegreis was eveneens een ervaring. Op het moment van opstijgen weet ik het zeker: dit is de allerlaatste keer dat ik mijn leven waag, maar je ziet het. De drang om die verre verten op te zoeken wint het toch weer. Maar toch … ik ben altijd weer blij als ik heelhuids op de grond sta, maar Joke en Johan genoten ervan en konden niet genoeg krijgen van het uitzicht. ‘ Kiek daor kump de voerwagen ok an’, zei Joke toen een paar stewardessen met die grote eten en drink voertuigen door het pad schuifelden. Vanaf Arrecife waar we landden bracht de bus van Arke ons netjes naar het aparthotel Floresta. We hebben leuke appartementen met balcon en een paar zwembaden voor de deur.
Een indrukwekkend landschap is het hier. Wat de mensen hier verder zouden moeten doen behalve toerisme is me een raadsel, maar daar komen we deze week vast nog wel achter. Er is genoeg te bekijken en morgen komt de gids van Arke ons dat allemaal haarfijn uitleggen.
