Natuurlijk weer een foto van onze eigen fleslammeren. Pony Amber kijkt wat jaloers en afwachtend toe.
Vandaag nog even wat nieuws uit de Achterhoek,
gelezen op de Achterhoekse en Liemerse Spreukenkalender.
’t Leaven is as ne school,
Mer gen wet in wat vunne klasse hee zit.
’t Kump zoas ’t kump en neet zoas ’t mot.
Better as op de klok.
Kö’j mangs op ’n gezichte zeen hoo laat of ’t is.
Verkroppen wat oe deert, is altied verkeerd.
Zwiegen en denken kan gin mense krenken.
’n Goeien paol is nog neet altied ’n goeien wegwiezer
( het is niet iedereen gegeven helder en duidelijk de weg te wijzen)
Het volgende waar gebeurd verhaaltje is mij natuurlijk op het lijf geschreven:
Er waren lammetjes geboren, maar de moeder wilde ze niet zogen. Volgens Harmen van vijf was dat geen probleem. “Dan geef ik ze toch de fles!” En dat deed hij trouw De lammetjes liepen hem overal achterna. Zelfs naar school. Dat kon natuurlijk niet en daarom maakte pa een soort houten kruis. Dat kregen ze om de nek en zo konden ze niet meer onder het prikkeldraad door. Harmen was zo benieuwd naar de oplossing van z’n vader, dat hij na schooltijd meteen ging kijken.
Een beetje beteuterd kwam hij even later binnen en op de vraag hoe het met de lammetjes ging, antwoordde hij:”Wel goed, maar ze schamen zich dood voor de andere lammetjes”.
( mevr. Bosman uit Beek)
Toen onze Theo zo’n twintig jaor elene naor de kleuterschole ging, mossen ze op een dag allerlei kökken grei benumen. I-j wet wel: een polleppel, een panne en meer van dat agosie.
“Theo, wat is dit?”, vroog de juffrouw an Theo. “O…." zee ’t kearltje. ”Dat is Mina”. “Mina?”, dee de juffrouw verwonderd. “Wat doet mama dan met Mina?”
“Mama dut daor water in en at Mina ’t heite onder de konte krig, begint ze te schreeuwen. En dan geet mama koffie zetten”.
Jao, onzen Theo wis wal wat ’n fluitkettel was….
( Gerda Beunk)
foto: Rick