St Maxime blijkt niet veel veranderd, veel boten, veel mensen en veel winkeltjes en terrasjes. Dat laatste komt ons erg goed uit, we landden vanzelf ergens. We leren weer bij. De kelner bedankt Wim als antwoord op zijn ‘ Merci m’sieur’ met ‘ Merci a vous’. De avond brengen we gemoedelijk door met de barbecue er naast en veel verhalen over toen en nu. Tja… het geldt voor ons alledrie: wie lang leeft kan veel verhalen. Veel lief en ook leed passeren de revue. Het uitzicht is ongeevenaard hier. Het uitzicht vanaf het terras is een blik over de Middellandse zee, kan niet mooier. Nou ja, behalve natuurlijk ons uitzicht thuis. Maar het weer is hier een pluspunt.En natuurlijk het gezelschap van Dick. ‘Beau et chaud’, was Anda’s lijfspreuk.
