foto: Beertje met Witje èn Staphorst.
Beertje is er één van een drieling. Hij was al wel een week oud, maar had te weinig voeding meegekregen. En de eigenaar had geen tijd voor dat gepampel met flesjes. Hij bleek gelukkig erg levendig, maar klein en kogeltjerond. Ze hebben nog even met z’n vieren in het hok naast de open haard gebivakkeerd. Het werd een beetje vol daar en hebben toen de Staphorsters verhuisd naar de schapenstal met een rode lamp er boven.
Je kunt wel stellen: Beertje kwam, zag en overwon. Hij was aandoenlijk en vertederend. Als hij de fles zag kwam hij al naar je toe en dronk met zoveel overgave klok..klok…klok, dat we altijd weer in de lach schoten.
Maar…… Corrie uit Uithuizen, waar vorig jaar een pup naar toe was gegaan, meldde zich op internet met de woorden: Wel niet in de buurt van Emmen, maar genoeg fleslammeren.
Zouden we nog eens…., kunnen we gelijk eens kijken hoe een schapenboerderij in de lammertijd werkt.
Ondanks de Tom tom en een vriendelijke buurvrouw( ja daar links en dan achter de 2e dijk…daar is het) kwamen we vast te zitten in de Noord-Groningse klei. Gauw de handdoeken die we voor de lammeren hadden meegenomen, onder de wielen gelegd. Ik achter het stuur, Wim duwen. Gggggggrrrrrrrr sj sj sj sj enz deden de wielen.Toen geprobeerd met de kartonnen doos, waar de lammeren in moesten… Nu Wim achter het stuur en ik duwen. ..Hè, eindelijk gelukt, maar de Groninger klei zat wel tot boven m’n knieën.De klei-grijze handdoeken hebben we maar achtergelaten. Echter, de ontvangst op de boerderij maakte alles goed.