Hetty Site

Beertje

foto: de beide Staphorster lammeren

Sinds twee jaar geen schapen meer!?
Toen we op deze plek kwamen wonen, moesten er natuurlijk behalve een bordercolliepup ook een paar schapen komen. Scott is er nog steeds, zoals jullie weten.
Frans was de man die vroeger hier ook schapen had lopen en werd nu onze steun en toeverlaat. Onze eerste schapen kwamen, met lammeren! Flinke blauwe Tesselaars, dachten we. We noemden ze Coba en Sietje, naar onze beide moeders. Frans kocht er voor zichzelf een paar witte bij en kwam iedere dag poolshoogte nemen mèt een emmer vol brood en groenteafval.
Toen de moeders echter geschoren moesten worden bleef er van Sietje maar weinig schaap over, een scharminkel. Ook Coba
bleek gevoelig te zijn voor rotkreupel en was geen succes. We gingen verder met de lammeren, die later weer lammerden enz.
Als het mis ging met het lammeren riep Frans al: "Gauw Harrie bellen".
Dokter Harrie kwam, het schaap werd over een baal stro gelegd en Harrie duwde een verkeerd liggend lam weer goed en haalde het er af. Hij was onze dierenarts die ons de geboorteproblemen leerde oplossen."Laat je handen eens zien", zei hij eens, toen hij weer als reddende engel was opgetreden.
"Daar mankeert niks aan. Je kunt er zelf ook wel bij".
En zo leerde ik…eerst het lam terugduwen, dan het pootje goedleggen en dan gaat het verder vanzelf.En Wim net zo, maar mijn handen waren nu een keer wel smaller dan de zijne.
"s Zomers moesten we ook al heel attent zijn wanneer het vochtig en warm weer was, want als de blauwe vlieg eitjes in de schapenvacht legde had je binnen een halve dag maden die zich een weg in de huid vraten en nare wonden of erger veroorzaakten.
Wanneer een schaap zich afzondert en steeds naar achteren reikt kun je er van op aan dat er iets aan de hand is . Dan maakten we de gieter met een speciaal mengsel klaar, gaf het schaap een douche hiermee… en de maden krioelden er uit en binnen de kortste keren waren ze dood.
Door al die zorg , maar vooral door alle regelgeving…oormerken, bedrijfs nummer enz waren we als schapenboertjes gestopt.
Tot dit voorjaar….ik kon het niet laten………