‘He’j mekare een tied niet ezeen… wi’j praot zo weer wieter waor a’w ebleven bunt’, zegt Riet. Het geeft een warm gevoel om elkaar weer te zien. Vanuit Raalte komen ze dit keer onze kant weer eens op. Onze vriendschap die ooit begon in Nieuw Zeeland heeft al bijna tien jaar stand gehouden. Samen met nog 14 andere stellen doorkruisten we met campers het Noorder- en Zuider eiland van Nieuw Zeeland. We hadden al snel door dat we behalve de streektaal veel meer interesses gemeen hadden. Sinds 2007 komen we elk jaar op Camping De Boomgaard. Van daaruit fietsen we door de mooie Achterhoekse omgeving. Onze familie is een beetje hun familie geworden.
Gisteren brachten we uren door aan de ronde tafel in de achterkamer. Ben werd gefascineerd door het spelletje met golfstokjes, ik weet er geen ander woord voor want ik golf niet, dat we ooit meekregen uit Amerika en sindsdien op tafel staat. Ben wil het namaken. Hun zoon golft en kan vast wel aan de stokjes komen.
We maken nieuwe plannen. Een workshop natuur en schilderen in Bergen is er één van. Dat geldt voor Riet en mij natuurlijk. De mannen vermaken zich wel zolang want natuurlijk gaan we met caravan en camper die kant op.
‘Of hebben jullie ook zin in het Pauperparadijs, de musical’, vroeg ik Riet vanmorgen aan de telefoon. ‘Laote wi’j et d’r maor van nemmen, zolange as ’t kan’, vindt Riet. Vooruit twee dagen voor Bergen gaan we samen naar Veenhuizen om de musical te zien en te beleven, voorafgegaan door een pauperdiner. Daar stel ik me minder van voor, maar voor de beleving is dat vast een goed idee.
