Een Spaans bed.
Je pikt de vakantiegangers er zo uit hier in Benidorm. De Nederlanders soms stijfjes, soms uitbundig, de Engelsen soms afschuwelijk slordig en soms juist heel smaakvol. De Spanjaarden zelf zien er netjes en nog winters uit met lange broeken en twinsetjes. De jongelui net als overal, maar de schoolgaande jeugd is meest in uniform. Riet en ik kijken onze ogen uit. We lopen nog een keer de lange winkelstraat op en neer en duiken verschillende winkeltjes in, maar veel bijzonders is het niet. Veel souvenirs, sjaaltjes, tasjes enz. in vooral veel one dollar stores.
Als we terugkomen melden we de mannen dat we het hier wel gezien hebben. Het leuke is hier wel dat we onder de olijfbomen staan met van die oude knoestige stammen.
We besluiten dat we morgen weer verder trekken. Het weer is intussen wat minder geworden, bewolkt en eigenlijk komen we daar niet voor. "Es ist kein Spanisch Wetter", zegt onze Duitse buurman die hier al vanaf november is. Maar eerst gaan we maar weer eens inslaan in een Carrefour, een enorm groot overdekt winkelcentrum. Hier ben je alleen al een uur kwijt voor je je boodschappen gevonden hebt.
Ben is op zoek naar een paar sinaasappelboompjes die hij bij huis in z’n kas kan zetten. We sjouwen er de hele tijd mee rond in de winkelwagen. Dan besluit hij dat dit toch niet het goede soort is. De Spaanse medewerker had wel gezegd dat deze flink groot konden worden maar de sinaasappeltjes die er aan zitten zijn veel te klein. Dus worden de boompjes weer teruggebracht. Bij het kopje cappuccino tot slot bekijken we de bonnetjes eens goed en dankzij mijn schoolfrans kan ik het spaans ontcijferen als 2 porties kip, patat en gevulde sla voor de prijs van één. Ons uitje uit de gezamenlijke pot kost ons zo maar 12,10 euro met z’n vieren. Lekker makkelijk. Het diner dat we nog gaan nuttigen ter ere van 3 maart moet een echt spaans etentje worden en komt binnenkort op het programma.
Ik heb net via de mail vernomen dat we geen haast hoeven te maken met de thuisreis. Ik zou eerst een workshop schilderen hebben, maar die gaat niet door en nu is de planning in elk geval wat meer flexibel.
Wouter zal nu wel in ons huis bivakkeren aan het Schoolpad. Fijn hoor dat er oppas is. Ik hoop dat hij genoeg eten kan vinden in de diepvries, maar daar ben ik niet bang voor.
Morgen gaan we dus verder naar Crevellente bij Allicante. Camping Palmeras moet een goede zijn en zo kunnen we van daaruit de oude stadjes Elche èn Murcia bezoeken.