Berdina met haar poëziealbum waarbij ze de bladzij met het gedichtje èn foto van opa laat zien
Nog even….. en dan komen Berdina met haar man Curtis naar Nederland. Van 27 april tot 9 mei als ik het goed begrepen heb. Dan zie ik haar eindelijk eens in het echt. In de herfst van 2006 zijn Ben en Diny op bezoek geweest bij Harold en Luella in Iowa en hebben ook Berdina en Curtis bezocht evenals Charlie en Leone.
“Ze liekt op ons”, zei Diny…ze hef ok een huuksken met familie foto’s. Zo leuk en zo gemoedelijk. Ze hef zelfs nog een poezie album die opoe en opa estuurd heb met gedichtjes van allebeie d’r in. Diny heet voluit Berendina en is net als Berdina naar opoe Eggink vernoemd.
Als je bij Diny logeert weet je ook niet wat je ziet. Ben noemde mijn relaxhoekje in het kleine werkkamertje ooit de “hunkerbunker”. Ik heb daar veel dingen die ik in de loop der tijd verzameld heb die met ons favoriete vakantiebestemmingen Engeland en Schotland te maken hebben. Maar bij Diny is het nog even anders. De logeerkamer heeft meer iets weg van een nostalgisch centrum met foto’s, kastjes, boekjes, allemaal met de geschiedenis van onze jeugd met opoe en opa Bijenhof, maar ook een prachtige foto van opa Eggink. Ik mag er graag slapen als ik eens een paar dagen bij hen logeer.
Ik ben benieuwd wat Berdina van het geboorteland van haar vader vindt. Ze zullen bij Ben en Diny logeren, maar ik hoop toch dat ze ook een dag naar Emmen zullen komen.
Diny heeft ons al gecharterd om met de caravan bij hen te komen staan.”Al dat engels”, zegt ze, “maor veur Berdina maakt dat niks uut …dee pröt gewoon deur…zo gezellig. Ik begriep eur toch wel.”!
We moeten maar eens zien hoe we dat kunnen regelen met Toska en Tessa. We moeten ze gewoon maar meenemen denk ik.