“Ja… ik heb een holle rug..”, zegt Wim, ‘ ik kom net bij de chiropracter vandaan en die zei dat ook”, wanneer Gerald hem op z’n buik klopt met de mededeling dat hij zich goed gehouden heeft. Dan schieten ze beiden in de lach. Ja ja….
Het is alweer een jaar geleden dat onze ‘tuinadviseur’ Gerald bij ons was en we zaten al naar hem uit te kijken want ja wat doe je op de plek waar alle lavendel dood is gegaan en er groeit een rare tak boven uit de treurberk. “Die moet eraf”, is het advies. Als de vorst over is komt Gerald gewoon weer even helpen.
We praten weer helemaal bij… over hun vacantie in Zuid Frankrijk toen de camping door overvloedige regenval overstroomde. Nee Gerald en Henriette hadden er geen erg in. Ze stonden met hun caravan helemaal boven aan op de camping en pas de volgende morgen overzagen ze de ravage.
We bespreken alle dieren. “Hij kent me nog”, zegt Gerald wanneer hij op Queeny wijst… en..” de honden hebben hun wintervacht. Ik zag een dikke buizerd bij jullie in de boom. Wij krijgen nieuwe kippen. Marans… ken je die… ze namen ze vroeger mee op het schip..ze leggen eieren met een aparte dikke donkere eierschaal. Wat een plaatje”, vervolgt Gerald als hij naar buiten kijkt.
En wij vertellen over onze wederwaardigheden van het afgelopen jaar. Ik vertel over ons fietstochtje door Emmen op zoek naar een plekje waar we ooit zouden willen wonen, toen Wim eind september wat in de vernieling zat. “En?” “Dat konden we niet vinden, maar nu Wim weer helemaal de oude is, en zelfs beter dan dat, zoeken we niet verder. Het gaat ons straks net als dokter Harrie die ook ver in het veld woont. ‘Als ik niet meer kan… dan mag het van mij allemaal oerwoud worden om het huis, maar mij krijgen ze niet weg. Alleen mijn vrouw denkt er iets anders over.’ "
Wij hebben intussen het grindpad veranderd in een superglad tegelpaadje. Dan kunnen we, als het nodig mocht zijn, zelfs met de rollator gemakkelijk naar binnen.
Dan vertelt Gerald verder: “Er komt ook weer een kleine bij Harald. Ze hadden wel een originele manier om dat te vertellen. Hoe? Nou… ze kwamen met de oudste, nu 3 jaar. Die had een nieuw t-shirtje aan. Er stond op: Ik krijg een broertje! Toen hoefden ze niets meer te vertellen.” Ook over alle dieren die bij Harald ondergebracht zijn raakt hij nooit uitverteld. ” Ja… Bernard is er nog. Bernard is een grote St Bernard, maar wel een van het agressieve soort. Pas wilde iemand hem aanhalen. Ze zien er ook zo goedig uit. ‘Doe maar niet’ … werd geadviseerd. Bernard kwam in beweging en binnen een ogenblik had de beste man zich al achter de auto verschanst, want Bernard….?”
