Hetty Site

Bernard

‘Ach Wim, kiek es…. Bernard Platzer is overleden’. We zien de overlijdensadvertentie in het Dagblad van het Noorden staan en meteen komen de herinneringen aan Bernard boven. Hij was een kleurrijke figuur tussen de collega’s van de voormalige LTS DE Zuidoosthoek. Bernard was duidelijk in het vormen van zijn mening en was daar heel open in. Een uitgesproken VVD’er, strak in zijn opvattingen maar met een speciale humor die me altijd bijgebleven is. In de pauze zat ik graag bij hem aan de koffietafel, was altijd gezellig. Hij vertelde over het grote gezin waarin hij opgroeide. Ook was het plagen over en weer met zijn collega’s. Bernard Platzer was een echte metaalman, een en al techniek. Ik was op de LTS een van de weinige vrouwen in een mannenwereld, samen met Greet Leon en Bernadien.
‘Weet je nog van die caravan met Bernard?’ Wanneer het woord kamperen viel in de lerarenkamer…dan kwamen de sterke verhalen boven.
Ik was niet de eerste die met caravan meeging op kamp. De tweede klassen moesten aan het eind van het jaar kiezen in welke richting ze verder wilden gaan. Ze konden kiezen uit elektro, timmeren, schilderen, mechanische techniek of autotechniek. Daarom werden aan het eind van die tweede klassen ook kampen georganiseerd met die nieuwe groepsindeling. De nieuwe klassenleraar, zoals de mentor toen nog genoemd werd, had dan al een goed idee over wat hem te wachten stond. En de jongens konden alvast aan elkaar wennen.
De kampen waren hoogtepunten en menig collega ging graag mee, ook Bernard. Hij wilde alleen niet in zo’n bekrompen tent slapen en nam z’n caravan mee. Bernard hield ook niet van laat naar bed gaan. Terwijl de meeste collega’s het nogal vol hielden onder het genot van enkele glazen wijn, lag Bernard al op één oor.
Ze hadden zin in een goeie stunt en Bernard was het slachtoffer. Midden in de nacht hebben ze hem met caravan en al over de camping gesleept, maar Bernard gaf geen krimp. Hij bewóóg nog niet. Jaren lang werd de stunt doorverteld. Bernard glimlachte alleen maar!
Nadat hij gestopt was met werken begon hij een handel in zitmaaiers en het onderhoud ervan. Ook wij hadden er een van hem en elk najaar haalde hij die op voor het jaarlijks onderhoud. Samen met Stien had hij een stuk bos toegewezen gekregen waarin ze hout mochten halen voor de houtkachel. Hij leende van Wim een speciale zaagbroek waarin metaal verwerkt was zodat je niet meteen je been te pakken had als je per ongeluk uitschoot. Wat had hij een hekel toen die door een verkeerde manoeuvre gehavend was, maar zijn been was gered. Stien had de broek weer keurig gerepareerd. Wat heb ik mooie herinneringen aan Bernard en ik ben zeker niet de enige..