De Korte Kerkhofstraat. Een pentekening van vader Gerard van der Kolk, die behalve huisschilder ook een kunstenaar met de tekenpen was.
De eerste van de neven van der Kolk is overleden. Bert, één van de zonen van oom Anton en tante Hennie, is overleden aan kanker. Hoewel er tegenwoordig de overlevingskansen groter zijn dan vroeger mocht het hem niet baten.
Roelie belde zondag op met de woorden:”In onze beider familie is er iemand overleden. Berts vrouw Dineke is weer een zus van haar Albert. De eerste jaren in Hattem woonde ik bij de fam. Sobering en Dineke was toen een meisje van een jaar of 14.
Het trieste is ook nog dat Dineke de zondag voor Berts overlijden een herseninfarct kreeg. Toch hebben ze haar na een poosje weer van de medicijnen afgekoppeld zodat ze nog even bij haar man kon zijn om afscheid te nemen. Zo verdrietig.
Oom Anton was een broer van Wims vader Gerard. Bij al die jongens van der Kolk waren indertijd 14 jongens en één meisje. Oom Anton overleed ook al jong net als ome Drikus en Wims vader Gerard. Ook ome Gerrit was al heel jong overleden. Alleen de meisjes Geertje en de tweelingzus van Gerard Marie zijn oud geworden. Tante Geertje is zelfs al 90. Samen met moeder Sietje zijn zij de laatsten der Mohicanen.
Oom Anton was conciërge van de van Heemstraschool waar ik en ook Roelie onze eerste baan als onderwijzeres hadden gevonden. Toen oom Anton overleed was ik al in Hattem. Oom Anton en tante Hennie woonden naast moeder Siet met haar jongens. Herman was toen een jaar of drie en wanneer je hem vroeg: “Herman, waar is papa”?, zei Herman steeds : “Bij de sterretjes van hout”.
Het liedje:
[i]Hoger dan de blauwe luchten
En de sterretjes van goud
Woont de Vader in de hemel
Die van alle kind’ren houdt[/i]
kende hij toen al.
Soms kwam hij zomaar stiekem zonder thuis wat te zeggen bij tante Siet binnen. Even later kwam zus Willie hem dan halen, maar had Herman zich gauw verstopt. Willie kende dat al en riep even om de deur: “Is Herman hier misschien ook?”Dan kwam het stemmetje van Herman uit z’n verstophoekje:”neeeee”.
Bert trouwde later met Dineke Sobering en bleven in Hattem wonen, terwijl wij van Hattem naar Aalten naar Hengelo naar Emmen trokken. Pas vorig jaar op de reünie van de van der Kolken op de 40jarige bruiloft van Jan en Jannie zagen we ze terug. Ondertussen hadden hun drie kinderen ook al weer kinderen en waren ze al opa en oma geworden. De tijd staat niet stil