Mark met kleine Laska.
Op het afscheid van Mark las Judith ook de herinneringen van Rick die hij aan Mark had. Een van de keren dat we in de gaten kregen dat Mark al jong initiatief kon nemen was op de kleuterschool, zelfs voor die tijd al. Hij mocht al mee naar de Tuinfluiter omdat ik inviel op de lagere school er tegenover. De allereerste dag zorgde Mark dat hij in het speelkwartier als eerste buiten was en had al een skelter geconfisceerd. Hij riep Rick al uit de verte toe: ‘Kom maar Rick, ik heb hem al.’ Toen ik tussen de middag even kwam horen hoe het met Mark was gegaan, vertelde de juf al:’ Over die hoef je niet in te zitten’ en vertelde de actie van Mark.
Voor Rick was het een voordeel om als middelste van de drie op te groeien. Beide broers en hun vrienden vonden het best als Rick meedeed met allerlei spelletjes en de hele buurt was ook welkom bij ons. Kleine Laska, zoals we die later noemden, was ook de lieveling van de buurt, maar het was Mark die haar uitliet en kunstjes leerde.
Mark liet Rick ook kennismaken met de disco maar dat smaakte bij Rick niet naar meer.
En twee jaar geleden was het weer Mark die met Rick naar Krakau reisde om het concentratiekamp van Auschwitz te kunnen bezoeken. Na een trip met ons naar Normandie was Rick nu aan zoiets toe. Wij niet, na Theresienstad hadden wij niet de behoefte om nog een kamp te bezoeken. Het werd een tripje van vier dagen met het vliegtuig, een geweldige ervaring, vond Rick. Maar ook Mark had genoten van een paar dagen met zijn broer.