Wij hebben nog de echte vrije uitloop kippen. ’s Nachts zit vader Hendrik met de oudere kippen in het hok en de jonge hennen en de laatste leg die uit vier hanen bestaat zitten gewoon in de hulstboom er naast. De jonge hennetjes zijn net gaan leggen, twee witte en eentje zwart/wit net als pa. Vier oudere hennetjes wachten met het leggen van ons eitje tot het langer licht is overdag. Ik heb van horen zeggen dat ze 14 uur daglicht nodig hebben. ’s Morgens na het voeren gaan ze hun weg op ons erf, een genot om naar te kijken.
De jonge haantjes beginnen mooi uit te groeien tot prachtige hanen. Eentje lijkt op vader Hendrik met zijn gestippelde veren, twee anderen hebben het mooie groen glanzende verendek van de moeder en de vierde heeft van beiden wat.
Vanmorgen zagen we er een heel stel zitten vanaf de keukentafel waaraan we met Susan en later Anja koffie dronken.
Ze hadden onder de bejaarde buxus een beschut plekje gevonden tegen de kou.
‘Moet je een foto van maken’, stelde Anja voor. ‘Moet je wel gauw zijn anders is het stel weer op pad’.
De buxus geven we al heel lang de kans om nog iets van haar leven te maken met snoeien en extra voeding. De laatste droge zomer deed haar nu bijna de das om. Maar ze leeft nog en doet nu dienst als één van de plekjes waar het bij kou en hitte goed toeven is voor de kippen. De vogels zijn ook gek op wintergroene struiken zoals de klimop, de hulst, de rododendrons, de laurier en de viburnums. Vooral in de laurierstruiken is overdag een heel orkest van geluiden, meest getjilp van de mussen. Twintig is maar niks.
