Met Rick maak je de kachel niet meer aan. Sinds hij in zijn puberjaren elke week naar Groesbeek afreisde is hij behoorlijk zelfstandig geworden. Op Werkenrode heeft hij een mooie opleiding in aanleg en onderhoud gehad. Bovendien woonde hij in een woongroep en dat was me wat. Daar gingen ze zeker niet voorzichtig met elkaar om. ’Blokmongool’ was daar een heel gewoon scheldwoord. En als er eentje in een rolstoel aan kwam rijden moest je ook oppassen. Rick heeft er een prachtige tijd gehad. Daar heeft hij nu nog gemak van. Hij wist al gauw dat hij buiten wilde werken. Dat werden na een paar jaren in de paprika’s eindelijk de ‘Plantsoenen’. Maar ook daar moet je soms een dikke huid hebben. Rick laat echter niet met zich sollen. Dat weten zijn collega’s intussen wel. Maar er komen daar ook veel kinderen langs als de scholen uitgaan. Toen eens een paar wat grotere jongens hem nadeden in zijn bewegen pikte Rick dat niet en ging ogenblikkelijk naar hun school en vroeg meteen maar naar de directeur. Daar vertelde hij dat de jongens zijn handicap nadeden en dat hij daar niet van gediend was. De directeur nam maatregelen en Rick ging tevreden weer aan het werk. Toen hij die zaterdag bij ons kwam vertelde hij het in geuren en kleuren. ‘En als ze het nog es doen ben ik zo weer bij de directeur’.
