De Morvan zo aan het eind van de winter/ begin voorjaar hadden we nog niet meegemaakt. En wat dat betreft hebben we opnieuw pech. Het is mistig wanneer we op pad gaan dwars door de Morvan. Wat een prachtige streek is het toch. Ik kan me goed voorstellen als je toch verkassen wilt naar Frankrijk dat je dan voor deze streek kiest, zo lieflijk, puur natuur, en heerlijk rustig. Er wonen nu al zo’n 5000 Nederlanders in dit gebied en er zijn al plannen om voor de ouderen iets op te zetten om hun oude dag ook hier door te kunnen brengen. Piet griezelt ervan. Zijn vrijheid is hem te lief. We worden met open armen ontvangen bij Piet en Marijke. Zelfs Peter is er nog even en het gaat hem goed. Een dag is bijna te kort om bij te praten, maar het is als vanouds. Piet vond het geweldig dat zijn broers op zijn verjaardag gebeld hadden. Ze vermaken zich nog prima met muziek, lezen, schilderen en de beide honden.
Als Nederlander word je natuurlijk wel bekeken door de Fransen en omgekeerd. Laatst had een Nederlander zijn vrouw meegebracht en in de buurt netjes voorgesteld als [i]’sa femme'[/i]. Hij bracht ook wel eens vrienden mee, maar ook kwam hij eens met een andere vrouw. Die stelde hij ook netjes voor als [i]’l’amie de ma femme'[/i]. Maar bij de Fransen ging ogenblikkelijk het gerucht dat die Nederlander er nu weer was met [i]’sa poule’. [/i]Castor is nu 14 en lijkt bijna aan z’n eindje. Er is niet veel meer over van de stoere sterke hond. Hij is juist heel lief en af en toe jankt hij het uit van de pijn, waarschijnlijk reuma. Er wordt nog aan gedokterd, maar…… Fleur is nog dezelfde aanhankelijke hondje en zit graag op schoot. We bewonderen natuurlijk de laatste vorderingen van de opknapbeurt die het huis en de schuren in de loop der jaren ondergaan heeft. De overkapping achter het huis is een ontwerp van Peter en is met de originele pen/gat verbinding aan elkaar gezet. Piet is nog dezelfde. Lekker ontspannen al zorgt zijn enkel wel voor veel hinder. Binnenkort wordt die door een speciale arts bekeken in Dijon. Hij gebruikt veel zijn stok. Marijke heeft weer last van haar rug, maar zo met elkaar redden ze het wel.
Aan het eind van de middag stappen we weer op. Een erg gezellige dag.
Morgen is Marijke jarig! Gefeliciteerd en nog veel gezonde jaren gewenst!
