Katten zijn slim, heel slim. Ze gaan hun eigen gang. Tijdens Wim z’n middagdutje ligt Suze in elkaar gerold in z’n knieholtes. Wanneer ik een keukenla lostrek staan ze allebei al miauwend achter je. Ze willen een blikje of tenminste een stukje kaas.
Ach er mag ook van alles, maar er is één ding wat niet mag…. ! En dat is… het dak op. Ons rieten dak is kwetsbaar. Maar deze twee donderstenen willen ’s nachts naar binnen en komen naar ons dakraam. Wanneer ze gewoon naar binnen kunnen hoor je een bons… en daar is er weer één die zich het liefst op bed nestelt. Zit het raam op een kier dan wordt er zielig gemiauwd en zie ik een pootje tegen het raam tikken. “Blief liggen”, zegt Wim dan. “ Ze komt d’r niet in!” Maar door al die nachtelijke bezoekjes is het riet van het dak deze zomer al weer aardig losgeraakt bij ons dakraam.
Onze rietdekker Kocks is pas geweest en heeft het voor tientallen euro’s keurig hersteld. Dan komt onze onherroepelijke vraag aan de rietdek specialist:”Hoe houden we onze katten van het dak?” We hebben de afgelopen jaren natuurlijk al van alles geprobeerd. Stukken regenpijp op de palen van de houten schutting. Helpt niet! Ze zetten zich er gewoon op af. Prikkeldraad of gaas dan? Idem dito! Cor Kocks had een idee:”Zet d’r van die punten op van de Gamma. Of misschien een spuitbus om honden en katten uit de tuin te houden….?
Dus de andere morgen: Wim naar de Gamma en Karwei.
Diezelfde avond was het hele dak richting dakraam besproeid met anti kattenspul. Toch hoorden we ’s nachts twee keer de bons naast het bed. Dat is ‘em dus niet.
Die pinnen is een ander geval. Iets leuks is er niet te krijgen en zoals je ziet werd het dit. Een vesting is er niks bij!
Maar ja… als het maar helpt. Gisteren gingen de grote pinnen, eigenlijk bedoeld om palen vast in de grond te zetten, de schutting op. Ik zei gisteravond nog:”Laote wi-j Suze vannacht maor binnen hollen”. Maar nee… Wim zou deze tactiek grondig uit proberen.
Vanmorgen was het eerste wat ik vroeg:”En… heb ie-j wat eheurd? ”Jao…”, gromde Wim, “zelfs twee keer”.
Cats are smart… very smart. They are used to go their own way. During Wim’s afternoon nap Suze is lying behind his legs. When I ‘m opening a drawer in the kitchen they both are already behind me and want at least a piece of cheese.
Ach… they may do a lot, but there is one thing they are not allowed…. To go on our thatched roof. That’s vulnerable. But these two little blighters like to come through the window of our bedroom at night. You hear a… [i]bom[/i] and there is one again and love it to settle on our bed. When the window is almost closed they are mauling pitiful and we hear a paw ticking on the glass. “Stay lying”, Wim says. “I do not want them to come in”. However after all these nightly visits the thatch of the roof is damaged near our window. Our thatcher Cor Kocks came and repaired it for a few tens. Then we ask him for advise what to do to keep the cats from the roof. We tried a lot the last few years from pieces of rain pipe, barbed wire on the poles of our fence etc. Nothing was settling the question.
Kocks had an idea: “Put on that poles big pins from the Gamma store, I’m sure they won’t go up again. Or buy some spray to keep dogs and cats out of the garden”.
So Wim went to the Gamma and bought both. That day he sprinkled the roof with that anti- cat fluid. That night we heard again that “ [i]bom[/i]” near our bed. So that didn’t work!
The pins will be the next . Something nice was not to be found in the store and as you see it has to be like this! Haha! It seems our entrance looks like a fortress.
When it only would work! So it happened. The big pins were put on the poles of the fence. I said to Wim: ”Ach, let we keep Suze in the house tonight”. But no…. Wim wanted this try out.
The first thing this morning was asking :”And …did yòu hear anything tonight”?
“Yes…, Wim grumbled, “even two times”.