Dit is eigenlijk best apart. Lammeren die uit zichzelf bij je komen. Toen we nog schapen met lammeren hadden bleven die vlakbij hun moeder en doken er van tijd tot tijd onder om nog even tussendoor wat melk te krijgen. Soms was dat lam al net zo groot als de moeder en wipte de achterkant van de ooi de lucht in. Fleslammeren zijn gericht op degene die met de fles komt of zoals nu met de lammerenbrok. De beide witjes zijn het fanatiekst. Bram geeft aan wanneer de sprint naar het hek ingezet wordt, maar de witte lopen het hardste.
De beide kleine zwarte hebben nog een tijdje voor het hek gestaan om er uitgelaten te worden. Die kregen nog een dag of 10 extra de fles, maar nu geven ze de moed op en blijven je enigszins teleurgesteld aankijken.
Na de wat moeizame start gaat het nu prima. Ze zullen, behalve Bram, het gewicht van hun broertjes en zusjes wel niet halen, maar ze zijn helemaal levendig en gezond. Eva dook gisteren meteen de wei in om ze te knuffelen en toe te spreken, want dat doet ze…. net als bij de pony’s. En je kunt het geloven of niet…. ze begrijpen haar helemaal!
Heb je Henkie al ingeseind voor deze prachtige bonte fokram, Corrie?