Hetty Site

Brief van opa Eggink aan de Voortmans –1 1968

Een mooie foto van opa en opoe Eggink. Ik denk dat dit in De Steeg is voor de boerderij van Koos en Heintje. Midden jaren 30?

Van huis 10-1-‘68

Lieve kinderen,

Hoe moet ik nu beginnen. Jan was naar Lochem. Zet later een grote doos op tafel… en daar zit een lange elektrische deken in met de nodige apparatuur. "En", zegt Jan, "die deken is voor jou van alle kinderen." Wat schrok ik. Ik had voor mijn verjaardag niets verwacht, had ook niets nodig, dacht ik, ik zat dik in de bullen.
Ik heb een hele tijd op de stoel zitten mijmeren. Mijn ogen waren een beetje nat, dat kun je dan hebben. En dat van al mijn kinderen. Ik had eergisteravond even het plan je alle een 25 je te geven. Ik had mijn fantastische pensioen net, maar heb het toch niet gedaan. Dat kan me nu spijten en om er nu achteraf mee voor de dag te komen, nee dan is voor jullie het mooie d’r af. Misschien als ik het beleef kan ik u later nog eens een poot uittrekken.
Ik heb meer geluksmomenten beleefd waarbij me ook tranen loskwamen, want als je echt gelukkig bent dan lach je niet, dan schrei je. Ik kan voor jullie wel openhartig wezen. De eerste maal, dat was in september 1905, toen ik Christus ontmoette. Mijn ongeluk was toen, ik was calvinistisch en nu was ik dan bekeerd. "Maar", zegt Dientje later, "ik kan er niet veel van maken, je bent nog even opstoeverig als altijd." Ze had dik gelijk O… dat calvinisme! Maar ik werd van de andere kant niet met rust gelaten. Kreeg visioenen. Ik zag Hem eens tussen een troep jongelui staan die zich vermaakten met een idioot en Hij…, Hij had alleen belangstelling voor die stumper. Hij richt zich op en dan zie ik Zijn gelaat. Ik vergeet dat nooit meer. Laatst hoorde ik een dominee preken over het laatste oordeel. Hij had een pracht van een stem. “Jezus”, zei hij, “zet de schapen aan zijn rechter- en de bokken aan zijn linkerhand”. Ik had neiging om te vloeken, zou hij dan na 1915 of ’16 zo veranderd wezen. Als Hij dat dan deed…zie ik Hem al tussen de bokken verdwijnen en hoor ik Hem zeggen:”Ik heb altijd zo met jullie verdommelingen te doen gehad, moeten jullie dan naar de hel, dan ga ik mee.”
Later kwam er eem moment dat ik tot God heb gezegd:”Ik sta tot Uw beschikking.” Welk een diepe, diepe vrede en dat zo ineens. Toen was het met mijn calvinisme gedaan. Sindsdien kan ik ’s avond wel eens tot God zeggen, wat er goed of slecht was deze dag, weet ik niet. Je moet mij maar straffen of zegenen zo Je het zelf ziet.”
Nu een jaar of 6 geleden schat ik, ben ik in Borculo voor een zitting. Dan legt onze leider mij zijn gematerialiseerde hand op het hoofd. O die heerlijke uitstraling.. waar was ik op het punt van schreien, van vreugde.. Nog later kwam hij ’s nachts bij mij en genas mij met die hand van schouderpijn ( even hevige pijn) en strijkt mij langs de zij tot de heup. Hij had het gemak dat hij de deken niet hoefde op te slaan, Maar Johan was ineens voorgoed genezen. Maar om mij voor een paar jaar van die zenuwontsteking af te helpen… “Nee”, zegt hij,”dat kan ik niet.”
[i]slot volgt[/i]

[i]Wat opa precies in Borculo deed… weet ik niet. Ik meen dat er een vrouw woonde met magnetische gaven die hij kon helpen door er bij te gaan zitten, wanneer ze mensen behandelde. Wie weet er meer over?[/i]