Tante Hanna terwijl ze als getuige optreed bij een trouwerij….?
Van huis vrijdag
Lieve kinderen,
Jan zegt:”Vader je moet geen onderscheid maken, geen voortrekken en verdeel wat je missen kunt onder ons”. Best goede raad is ook wel eens goedkoop. Ja Jantje heb ik wel eens voorgetrokken want de loonwerker komt om te verdienen en dan sprong ik bij. Nu dan gelijk op. Eerst 50 gulden naar de Quakers. Niet meer naar de SKVR. Dat blijft toch tussen de kerken hangen. Bij de Quakers komt het altijd bij de hongerlijders. Maar daar heb je de bode al en morgen blijft het liggen, dus stop Johan.
Namiddag. Ik kan het wachten om nu verder te schrijven. Jantje had mij laatst nog voortgeholpen, zo, dat is nu klaar. Ik meen nu best elk kind deze maand 25 gulden te kunnen geven. En dat komt dan mee in dit briefje. Maar ik voel me zo leeg, moet dus maar wachten.
Avond. De kinderen gaan aan ’t melken en ik moet nog eieren inpakken maar vooraf nog iets opschrijven wat me vannamiddag door het hoofd schoot.
Na de begrafenis van Dienemeuje van Dinkelman moesten Dientje en ik daar nog naar de visite. Dat hoort zo. We zaten goed en wel, toen begon Aaltje te vertellen hoe zalig haar moeder was gestorven. Haar moeder was nu zalig. Ik zei:”Och, ja, waarom zou dat goeie mens het nu ook slechter krijgen?” Toen begon Aaltje uit te pakken dat het een lust was.”Nee ome Johan, zo moest je dat niet zeggen, haar moeder was zalig geworden, dat had ook wel eens andersom hebben kunnen wezen”. Maar toen begon Dientje:”Ik wil ook nog wel wat zeggen. Vroeger toen de kinderen klein waren als ze ’s avonds naar de slaapkamer gingen zag ik ze met angst in het hart na en dacht: nu moest een van die kinderen eens voor eeuwig verloren moeten gaan. Maar nu weet ik dat ik daar nooit geen zorgen meer over hoef te maken, ze blijven altijd in Gods hand.” Aaltje was al wat rood geworden, en nu werd Gerrit het ook, maar ze gingen er niet op in.
En daarop gingen we weer naar huis.
Dat dappere woord had ik van de vrouw niet verwacht.
Ziezo nu eerst de eieren inpakken.
Zaterdag. Ik ben van donderdag op vrijdag ’s nachts geschrokken man. Ik word wakker en zie de lamp maar eventjes branden, zo flauw. Ik denk… daar gaan m’n ogen!. Ik kan niet meer werken en nu ook niet meer lezen of schrijven, nee nee wat schrik. Toen ging het lampje helemaal uit. Dan zie ik dat ik het raam nog zien kan, dus het licht was uitgevallen. Ik dacht aan mogelijke kortsluiting. Heb het hele huis doorgestommeld maar alles was duister.
Klompenmakers Johan, naar ik later hoorde, had net in het keuneschot gezeten keune vangen. En de kuikenmester Haneveld en Jacob, een hele paniek. Maar het is toen wel gauw verholpen.
Maar jongens wat was ik blij met mijn ogen.
Heb nog een brief van die ex- veldprediker Diekerhof gekregen, die man heeft het heel moeilijk maar moet niet beklaagd worden. Vroeger werden zulke zelden doodgeslagen of gekruisigd of verbrand maar als ’t weer oorlog wordt, worden ze wel doodgeschoten want dan gelden de tien geboden niet meer. Allen gegroet, vader
[i]Je ziet dat het verschil tussen de RK en de Protestantse kerk op deze manier toch weer even boven komt.[/i]