Ik zat wel mooi achterin, maar ik had het zweet op de rug staan tijdens onze rit met caravan dwars door de nauwe straatjes van Inverness. Ik was de enige. Wim stuurt dat ding overal door zonder een centje pijn en Rick zit er als een vorst naast. We waren op zoek naar de Bunchrew Caravansite omdat die aan de Beauly Firth gelegen is, maar toch kwamen we bij een andere uit. Dat leek ons niet wat. Wij willen wel wat uitzicht. Daarom weer verder. Hier hebben we geproost op mijn 70e verjaardag bij het licht van een paar fakkels.. De dikke lip is het enige dat nog gebleven is na mijn onfortuinlijke val. Wim daarentegen hielp de buurman op de vorige camping een handje en onderweg hierheen kon hij ineens niet meer op of neer toen we een stop maakten. Met oefeningen is het wat afgezakt maar toch hebben we een afspraak kunnen maken bij de chiropractor die ze ook hier in Inverness hebben. We nemen dus een dagje rust. We gaan straks nog wel even over de Inverness bridge op Cromarty aan, op het schiereiland ten noorden van Inverness. Dan kunnen we op de heenweg de weg naar de chiropractor vast opzoeken waar we vanmiddag om 5 uur terecht kunnen. Rick is benoemd tot opper-waterdrager en koffiezetter. Hij houdt z’n tent scherp in het oog. Vannacht heeft het voor het eerst wat geregend en dat heeft de tent goed doorstaan. Nu is het weer stralend weer net als gisteren.
Wim is al weer aan het observeren geslagen. Een man in een hippe broek met een enorme blote buik erboven trekt zijn aandacht. Even later komt een vrij jonge stevige buurvrouw langs. ‘Kiek daor is wat schommeln’. Ik kijk liever naar de Beauly Firth met z’n vogels.
