Onderweg.
En dan is het zover. We verlaten de overwinteraars in Benidorm. Met vereende krachten wordt de caravan even versleept zodat we zonder kleerscheuren- gek woord voor een caravan- Benidorm kunnen verlaten.
We hebben al een nieuwe camping op het oog: El Eden in Penìscola. Hier krijg ik vreemde associaties bij. Het eerste heb ik niet en de tweede lust ik niet.
Die sinaasappelboomgaarden onderweg fascineren me. Enorme velden zijn het. Raar is het als je gewend bent ze bij de groenteboer uit de kist te halen. Maar ja… het is net als met de melk. Sommige kinderen denken dat die in de supermarkt gemaakt wordt of zoals neef Arend als klein jongetje de kisten met eieren zag bij de eiersorteermachine van een legbatterij:”Is het hier een eierfabriek?”
De rit naar Penìscola is iets meer dan 300 km en na een poosje besluiten we de gewone weg te nemen i.p.v. de tolweg. Die is helemaal nieuw en prima te rijden. Het wordt minder wanneer we de camping zoeken. De weg klopt niet, het nieuwe campingboekje niet en de Tom tom is ook nog niet op de hoogte van de veranderde weg. We hebben de weg al twee keer op en neer gereden als we besluiten een nieuwe camping te gaan zoeken 100 km verder: Cambril. Daar was Riet zo over te spreken. Maar we komen met caravan midden in zo’n strandvakantiedorp terecht met smalle wegen en druk verkeer. Ik heb m’n ogen al dicht en kan net als opoe Bijenhof vroeger alleen maar:”o gutteguttegut… o…gutteguttegut!” uitbrengen. Wim wordt dan altijd heel flink:”Niks an’t handje… ruumte zat… stel oe niet an.”
Wanneer we wat later benzine tanken komt hij aan met een ijsje… zo’n caloriebom… weet je wel. Maar het helpt wel.
En dan komen we ineens heel toevallig langs een camping die er aardig uitziet. “Zullen we….?”
En dat doen we. We installeren ons voor een paar dagen.. echt een mooie verzorgde ruim opgezette camping met zwembad en papagaaien, palmbomen, internet èn het strand op 800 meter: Camping Vinaròs bij Castellón.
Voor Gerhard: Benidorm bewolkt en koud, nou ja 13 gr.
Castellón strak blauw 17 gr.