“Er staan hier meer van die grote Sjonnies” , meldt Rick. Hij kijkt eens goed om zich heen op deze back to basic camping. Hij staat net van zijn eerste kop koffie van Tonny te genieten. Gisteren hebben we de rode zalmen wel niet zien springen, maar meer tegen de stroom in zien worstelen in de iets minder snel stromende rivier.
“Zijn dat berken”, wijst Wim op een paar bomen met een lichte bast. Maar Henry weet te vertellen dat het espen zijn die hier veel voorkomen, maar die ik zelf niet ken. Ik begrijp ineens waar de uitdrukking: hij trilt als een espenblad vandaan komt.
We gaan samen in de camper op ontdekkingsreis in het Wells Grey Park, een oneindig lange weg. Bij ieder uitzicht punt maken we een stop. De Helmkens Fall maakt de meeste indruk met z’n dubbele waterval.
Aan het eind van de middag gaan we een Duits- Canadees restaurant in en genieten van de Jagerschnitzel- Niesje-, Wiener schnitzel- Rick-, de Ocean Combo- Ben- de Trouit- Tonny en Ik en de beide broers Wim en Henry gaan aan de Sirloin Steak. Mmmm!
Op de camping staat de fire pit klaar en we zitten nog lang bij het vuur. Over de techniek van het echte vuur maken wordt lang gediscussieerd door de 3 broers.
De manier van rondtrekken door de natuur begint warempel wat op onze tocht per camper door Noorwegen te lijken in 1991. Het was daar wild kamperen en badderen in de rivier of douchen onder de waterval. Na een week hadden we allemaal coupe orkaan. Hier spoelt Wim m’n haar uit met een ketel lauw water. Het is nu wel behelpen met een toilethuisje op de camping waar ik vanmorgen ook nog een dikke Canadees liet schrikken toen hij daar met zijn blote knietjes zat en ik de deur lostrok. Hij vond het niet leuk!.
Verder zijn we aardig zelfvoorzienend geworden al vindt Niesje het wel erg minimaal. ” Och… in Jasper hebben we weer een goede camping”, troost Tonny.