‘Hé Rieks, hoe gaat het?’ ’O, Bernard hoe is het met Stien? Wonen jullie nog in de Emmerhout?’ We zijn op een avond voor oud-docenten van het Carmel College. Veel oude bekenden komen we tegen. Dineke was de hele dag al bij me om bij te praten. Er was zoveel gebeurd de laatste vier maanden, vakanties en allerlei kleine ongemakken aan beide kanten. Wim liet zich van zijn beste kant zien door een lekkere lunch voor ons klaar te maken. Je weet wel: een lekker gebakken eitje op brood, rozijnenbrood en een boterham met komijnekaas
En vanavond is het dan zover, we zien onze oud- collega’s weer. Rector Boers ontvangt ons. Het is de derde rector na mijn afscheid van de Carmel 13 jaar geleden, maar dit is wel een pronkstuk, zowel in afmetingen als inhoud. Hij maakt ons na de eerste ontmoetingen bij de koffie blij met een grappige toespraak. Het gaat goed met het Carmel College, er zijn dit jaar opnieuw veel extra aanmeldingen. Nu staat de teller op ongeveer 1840, als ik het goed onthouden heb. Dat is waarschijnlijk te danken aan de Sportstroom, de Tweetalige opleiding en last but not least de warme sfeer op deze school. We maken een wandeling door de nieuwe aanbouw van dit semipermanente gebouw. De nieuwste snufjes worden hier toegepast, zoals de lockers die te openen zijn met een pasje. Je scant je pasje en er springt een locker open.
Dan gaan de gesprekken door onder het buffet dat aangerukt werd. We worden allemaal ouder. ‘Hoe is het met Wim?’, wordt me herhaaldelijk gevraagd. De groep collega’s van de oude RK LTS kennen hem het beste. Bij alle festiviteiten en schoolkampen stond hij zijn mannetje. ‘Nou… wat slijtage in de heup’, antwoord ik dan. ‘Nou als het daar bij blijft’… is het antwoord. Bé z’n vrouw is net overleden en Rieks is verhuisd naar een appartement. ‘En hoe is het met Catrien?’,vraag ik hem. Rieks maakt een golvende beweging met zijn arm. ‘Op en af dus’. Ook dit hoort bij zo’n avond. De tijd vliegt, net als de jaren. De kleinkinderen die in onze werkzame tijd werden geboren zijn intussen 18 en 20. Zo worden ervaringen uitgewisseld. ‘Doe je de groeten aan Wim?’, wordt me bij het afscheid meegegeven.
