Hij stond al een maand te wachten op de ezel, het schilderij van Chick, de hond van Rob.
Hij was bijna af en ik kwam niet aan het laatste zetje toe. Te druk, te warm of er was weer wat met Wim.
Afgelopen maandag kreeg het de finishing touch. Chic is af. ‘Daar mag je trots op zijn’, gaf Vera mij als compliment mee. Nu Rob nog, maar daar ben ik niet bang voor. De eerste poging had hij al gezien en vond het al helemaal zijn Chick.
Ja, eindelijk ging Rob ook voor een hond, het werd een Australian kelpie. Kon hij het vroeger af met een rammelend bakje met brokjes om de schapen om te weiden, nu heeft hij zoveel schapen dat een afgerichte hond toch handig is. Hij is met Chick op cursus schapen drijven geweest bij dezelfde trainer als wij 20 jaar geleden met Scott, Roelof Wichers. Scott deed het perfect. Toen we ook met Kim een poging deden, je weet maar nooit… was toch ook een bordercollie, ging dat helemaal verkeerd. Ze sprong midden tussen het koppeltje schapen i.p.v er omheen te gaan zoals een bordercollie van nature zou moeten doen.
Met Scott hebben we veel plezier gehad, daar zat het drijven helemaal in. De schapen in de wei, uit de wei, niks was hem teveel. Wilde voor je werken. Geen wonder ook, zijn vader was de bordercollie van de herder van Ruinen.
Ik wens Rob nog veel plezier met Chick en hoop dat hij voor deze Chick ook een mooi plekje in hun huis heeft.
