‘When we are going to church we always dress up’, zei Harold. En zo was het. We bezochten de eerste kerkdienst, de meer traditionele. En er waren meer bezoekers so nice dressed up, maar ook veel zoals wij. Wim had immers zichzelf beloofd om nooit meer een kostuum met stropdas te dragen. Hij maakt een uitzondering voor speciale bruiloften. Dat wel…
We maakten kennis met veel van hun vrienden. De laatste dagen hebben we geen woord Nederlands gehoord tot we kennis maakten met een paar meisjes, één ervan was Iris. Ze bezochten de Highschool en ik vroeg of ze ook in Sibley woonde. ‘Nee’, zei ze, ‘in Den Bosch’. Ze bleek met een uitwisseling mee te doen en zou nog het hele schooljaar blijven. De heimwee begon al op te spelen, maar zei ze, ik heb er zelf voor gekozen. Ze heeft volgens Luella een erg leuk gastgezin waar nog drie andere meisjes zijn.Dat zal dan wel goed komen.
[i]’When we are going to church we always dress up’, Harold said. And so it was. We attended the first, the more traditional service. And more people were dressed up, but also a lot like us. Wim had promised himself after he got retired never to wear a costume with tie, except at weddings of course.
We meet a lot of their friends. All the tine over here we never heard a Dutch word, untill we met a few High schoolgirls. I asked them if they are living here in Sibley. ‘O no’, said one of the girls, ‘I’m from Den Bosch’. Also a Dutch girl who will live here in a hostfamily for one year. A bit homesick already, ‘but’, as she said,’I’ve chosen it myself’. Luella knows her hostfamily and it wll be allright while they have three daughters and it’s a very nice family [/i]