Nog een foto uit dezelfde periode. Het leuke vind ik dat het ongedwongen is. Opoe met het hondje op de arm in haar dagelijkse kleding. Ik herinner me de schorten nog goed die opoe droeg. Ze noemde het ‘haar scholk’. Zij leerde ons de oude liedjes zoals ze die beslist ook voor haar eigen kinderen zong:
Roodborstje tikt tegen ’t venstertje aan… laat mij er in ..laat mij er in.
En: ’t Karretje dat over de zandweg reed, de maan scheen helder, de weg was breed…..
Mama en later tante Hermien en tante Riek vertelden vaak hoe leuk ze het hadden thuis. Opoe die altijd klaar zat met een pot thee en een beschuitje wanneer ze uit school kwamen. Met z’n drieën hadden de zussen één fiets. Volgens hen was daar nooit gekibbel over. En alledrie waren ze gek op hun broer Willem.
