Het is niet te geloven! Alle pups hebben een nieuw gezin.Ze kwamen van heinde en verre, van Santpoort tot Uithuizen tot Losser en er tussenin.
En ze hebben ook al namen. Dat is wel zo gemakkelijk als ze straks geent en gechipt worden door dokter Harrie. Toen Tessa haar eerste nestje had was er 1 pup bij die nog geen naam had.
"O", zei dokter Harrie , "dan noemen we die de HZN" "Hoezo HZN?" "Nou gewoon de hond zonder naam".
Er is nu 1 teefje bij, dat al Meike heet, maar die door ons steevast Columbus genoemd wordt.
Een zeer ondernemend typje dus. Ze is steeds nieuwe plekjes aan het onderzoeken. Gewoon niks afwachten….gelijk de nieuwe wereld in!
Dan hebben we Queeny. Die heeft een zwart rondje op haar witte kopje…net een kroontje.
En een Tosca ("Al onze honden heten Tosca")), een Kenai, een Spikey en dan Sam, een heel donker rustig hondje en tot slot Alfa, de witte.
Eigenlijk had ik Alfa zelf willen houden. Er moest alleen nog oppas voor haar geregeld worden wanneer we in het najaar onze langverwachte camperreis in Nieuw-Zeeland gaan maken.
Twee keer gebeld met onze lieve zwager en schoonzus waar Scott dan ook gaat logeren, maar ….jammer ….niet thuis.Toen belde toch nog iemand voor die speciale pup. Hun ene hond was net verongelukt en de grote Duitse dog heeft botkanker. Nu gaan ze bewust voor een bordercollie.
Ik vertelde natuurlijk gelijk dat ik deze pup eigenlijk zelf wilde houden, maar na het trieste verhaal en de kreet "Ze zou bij ons een heel goed thuis krijgen", ging ik overstag. Ik zei nog wel dat ze wel een heel aparte witte kop heeft, maar dat schrok haar helemaal niet af.
De volgende dag kwamen ze met het hele gezin kijken. De moeder pakte "mijn" pupje op. Ze keken elkaar uitgebreid aan. En ’t was helemaal goed tussen die twee. Toen was het voor mij ook goed.
