‘Hoe vond je het Rick?’, vroeg iemand gisteren na de presentatie van zijn boek en ons gezellig samenzijn. Rick lachte wat en zei: ’Er kunnen niet veel zeggen dat ze bij mensen in de kast staan’. Voor Rick is het goed geweest. Eén keer in het middelpunt was mooi en dan is het klaar.
Maar wat bijzonder dat er zoveel familie vrienden en buren bij waren. Meester Abenhues was onherkenbaar geworden. Zijn wilde lange haar met baard was verdwenen, maar zijn uitstraling was gebleven. Hij had de foto bij zich van Ricks klas, de enige die hij nog had van zo lang geleden.
Van Almere en Utrecht tot aan de Achterhoek en Hengelo, overal waren ze vandaan gekomen om deze presentatie van het boek Rick mee te maken. Zegt wel iets van Rick zelf.
Ook bijzonder is het dat de Emco zelf dit aanbood aan ons en Rick. Ingrid, de personeelsfunctionaris leidde de middag in en ik mocht als eerste vertellen hoe en waarom ik dit boek schreef. Alles wat we de laatste jaren met Mark hadden doorgemaakt ging erg diep en het besef kwam ineens dat we met Rick natuurlijk vanaf zijn geboorte een weg met hobbels hadden te gaan. Wij zijn niet de enige en wat is het goed dat iemand ondanks een beperking zo positief in het leven kan staan.
Directeur Jan Edzes haalde nog eens aan dat het hem ontroerd had toen hij het concept van het boek Rick had gelezen. Hij benadrukte nog dat iedereen de moeite waard is en dat we allemaal onze eigen beperkingen hebben. Hij heeft erg goed werk verricht om de Emco op een goede manier in het zadel te houden.
Daarna konden de liefhebbers voor een boek bij Robin terecht en konden we de ronde doen langs familie, vrienden en de collega’s die allemaal op hun manier een plekje in Ricks leven hebben. Dick uit Apeldoorn en Sanny uit Hengelo gingen met ons mee vanaf het Schoolpad. Dank jullie wel allemaal. Het was voor Rick en ons een bijzondere middag.
’s Avonds ging ik wel even met de beentjes omhoog.
