Onze predikant Door-Elske Cazemier trof het niet toen ze aan het begin van corona time haar intrede deed. Ze deed haar best om mensen te leren kennen maar het werd lastig. Nu zitten we weer vrij en blij dicht bij elkaar tijdens de zondagse viering. Toch had ik haar persoonlijk een paar keer ontmoet bij een vergadering en toen ik afgelopen zondag na de kerkdienst haar de hand schudde, zei ze: ‘Dag Hetty’.
En dat deed me wat. Ze had mijn naam onthouden.
Het bracht me op het idee om ook eens op de wekelijkse bijeenkomsten aan te schuiven. De ene keer is het op dinsdagmorgen en een andere keer op donderdagmiddag. Er is telkens iets anders op het programma.
Dus togen we vanmorgen na het zwemmen naar de Schepershof waar Door- Elske met de koffie op ons wachtte. Vandaag zou het Martin Buber zijn, maar Door Elske wilde het onderwerp nog wat verder bestuderen.
Nu deden we een spel met kaartjes waarna je kon zeggen wat dit met je deed. Ik trof een kaartje dat vroeg met wie ik zou willen praten als het even tegen zit in het leven. Dat was meteen nogal confronterend. Vertel me niet dat toeval niet bestaat.
Je mocht daarna een openliggend kaartje zoeken dat je erbij vond passen.
En daarna kon ieder op zijn beurt zeggen wat het met je deed. Voor mij werkt het als ik dingen van me afschrijf, zoals het boek over Mark en Rick. Wim hoef ik niks te zeggen, die weet wat er in me omgaat. Of toch niet? Hij is wel iemand die steeds een oplossing zoekt. Verdriet verwerken we allebei op een andere manier. Hij wil me niet verdrietig zien. Altijd mijn steun en toeverlaat.
Voor mij werkt het ook als ik naar de schapen kijk… of naar kater Dirk of Storm. Het leidt af en…. dieren geven troost.
Wim mocht proberen te zeggen waar hij gelukkig van wordt. Ook zo iets. Hij koos hierbij het plaatje van een reddingsboei. De eerste werkzame jaren van zijn leven heeft hij gevaren en was zo zelf thuis al tot steun. Hij heeft jaren een soort vaderrol vervuld na het overlijden van zijn eigen vader. Maar ik weet dat hij zich gelukkig voelt als hij kan zingen en zo verdriet achter zich kan laten.
En zo had iedereen de kaartjes ’toevallig’ gepakt die iets uit hun leven losmaakte. Het waren bijzondere gesprekken.
Foto: Zeg nou zelf… naar zo’n nieuwsgierige Herdwick blijf je toch kijken.