Soms is het lekker een dagje niks te hoeven doen. Wim is al op tijd weg naar zijn woensdagse zanggroep en als ik de krant uit heb ga ik even bij de wei zitten. Amber blijft bij mij in de buurt, meestal heb ik wel een stukje brood bij me. Ze kan nog steeds vanuit haar wei gewoon verder op het erf grazen en dat bevalt haar uitermate.
Julia en Beertje, het veulen, zijn weer naar hun eigenaar en nu heeft ze meer belangstelling voor ons gekregen. In een andere weide lopen de Schoonebekers. De lammeren groeien flink. Het lam, de eenling, groeit wat harder dan de tweeling. Die krijgt ook meer melk natuurlijk. En in weide no drie staat de sproeier flink te spuiten. De bron die dichtgeslibd zat heeft Wim door er water in te pompen weer open gekregen. In de wei zie ik een kwikstaartje druk in de weer. Die is voedsel aan het zoeken in het gras en brengt dat dan naar één en dan naar een ander jong, waarschijnlijk zijn ze net uit het nest en worden nog gevoerd. Ineens vliegen ze alledrie op en gaan verderop. In de ponystal zit zoals ieder jaar een zwaluwennest met jongen.
De vier overgebleven grote kuikens van de kriel scharrelen samen rond op het erf. Twee van de zes zijn door een dier te pakken genomen en lagen dood en aangevreten in het hok. Moeder Kriel heeft ze nu verlaten en heeft zich bij de grote kippen en haan gevoegd en nu moeten ze zelf hun kostje opscharrelen zoals moeder het hen geleerd heeft.
Even later bij de vijver zie ik een dikke groene kikker, eindelijk blijven ze. De padden zijn er altijd maar even om te paren, meestal begin april. Wat later zijn ze dan weer verdwenen. Ook zijn de gekraagde roodstaartjes er weer. Omstreeks koninginnedag zijn ze altijd weer in de buurt. De natuur is prachtig.
Als ik even later op het terras kom zie ik een grote vissenkop van een van de dikste goudvissen uit de vijver liggen. Dat is het werk van Loeder. Ook dat is de natuur.
