Picknikken op zo’n onbewoond eilandje.
Wil je de Engelsen of Schotten echt leren kennen? Dan kun je het best een Bed and Breakfast accomodation kiezen. Die allereerste week in Schotland zoeken we die steeds op. Je krijgt veel informatie over de streek en leuke tips. En de gezelligheid om met mensen uit alle windstreken te ontbijten heeft ook wel wat. Als we vanaf Dornoch de Westkust naar het noorden willen bekijken bespreken we in Ullapool bij het Tourist Centre een B en B in Drumbeg. Het blijkt een alleraardigst doktersechtpaar te zijn. Hun dochter met gezin was juist weer naar de Borders vertrokken en ze hadden net het Tourist Centre ingeseind dat ze weer ruimte beschikbaar hebben. Eigenlijk doen ze dit voor de gezelligheid. Zo komen ze hoe afgelegen ze ook wonen met mensen overal vandaan in gesprek. Hij is één van onze bevrijders geweest in 1945.
Nadat hij z’n huisartsenpraktijk in Inverness van de hand heeft gedaan hebben ze hun geboortedorpje weer opgezocht . Die avond zien we vanuit hun huiskamer de zon boven de Atlantische Oceaan ondergaan. Wat is die westkust mooi! We maken hier voor het eerst kennis met de midges. Dat is wel even minder.
Een paar jaar daarvoor zochten we ook een onderkomen voor de nacht. We hadden net de Inverewe Gardens bewonderd. Ten noorden van Ullapool moesten we ergens linksaf en kwamen via een omweg weer bij de kust in Achuiltebuie. We kregen een lekkere avondmaaltijd dat door het logéetje van de gastvrouw werd opgediend. Haar man werkte over ver in zoals ze dat bij ons in Drente zeggen. Op het dressoir zagen we foto’s van haar als kermisattractie. Ze bleek de assistente van de messenwerper.
De volgende morgen maakten we daar een prachtig tochtje naar de Summer Isles. Zo’n gewoon scheepje met een kapiteintje die je persoonlijk aan boord hielp hijsen. We hadden geluk met het weer… een stralende dag. We gingen een uurtje aan land op zo’n alleen door zeehonden en vogels bewoond eilandje Toen we weer terug waren aan de wal maakte ik een foto die helemaal de sfeer weergaf van die dag.
Maar daarna…… werd ik ziek zwak en misselijk… zo ineens. Wim wist maar één ding. Terug naar de caravan die in de buurt van het Loch Ness stond. Daar heeft hij als een trouwe hond twee dagen met een boek voor de caravan zitten wachten tot de griep … of misschien toch een voedselvergiftiging…. over was.