foto: Opa in gesprek met ome Hendrik Jan Groot Nuelend.
Familie en vrienden
Johan Eggink was een begenadigd mens. En daarover is hij tot op de laatste dag van zijn leven verwonderd geweest. Wie ben ik, vroeg hij zich voortdurend af, dat ik doen mag wat ik doe?
Ja, wie was hij? Daar kan ik zomaar geen antwoord op geven, hoogstens een paar dingen noemen die bepalend waren voor de wijze waarop hij in het leven stond.
Hij was een christen. Dat moet allereerst gezegd worden, want dat was bepalend voor heel zijn denken en doen. Boven het artikel in Hervormd Nederland, waarin het televisie-interview met hem stond afgedrukt staat: Johan Eggink, een weerbarstig christen. Dat was hij, in alle zachtmoedigheid inderdaad, omdat hij omwille van zijn overtuiging, bereid was om dwars tegen de gevestigde mening in te gaan. En dat de kerk met al zijn ambtsdragers dat niet durfde, nam hij de kerk kwalijk. Dat maakte dat hij tot de overtuiging kwam dat hij moest kiezen tussen Christus en de kerk, en hij koos voor Christus. Maar dan ook helemaal. Hij wist zich geroepen door God zelf. Hij kon het zo heel gewoon vertellen: toen hoorde ik een stem die zei: je moet daarheen gaan, en ik zei….
Zomaar alsof het heel gewoon is dat je een gesprek met God voert. Dan dacht ik altijd aan de verhalen uit het Oude Testament, waar dat ook zo vanzelfsprekend staat: en God sprak tot hem. Ik heb me altijd afgevraagd: hoe zou dat zijn als God zo direct tegen je spreekt? Maar Johan Eggink wist het. Begenadigd mens! Maar het maakt het leven niet gemakkelijk. O nee, dat niet. Het heeft hem veel strijd gekost voor hij tot twee beslissende ervaringen kon komen. Die ervaringen waren dat hij vanuit een grote angst leerde zeggen: ik stel me tot Uw beschikking. Je moet je zonder enige voorwaarde aan God overgeven, dat heb ik ook gedaan, schreef hij me vlak voor kerstmis. Daardoor werd hij bevrijd van alle angst, daardoor leerde hij zeggen: o mijn Vader.
De tweede ervaring. Eens was hij diep ongelukkig. Toen zei hij tegen God: als het Uw wil is dat ik mijn hele leven zo ongelukkig blijf, wil ik het ook.
Het antwoord op deze totale overgave, onvoorwaardelijke was een ervaring van vrijheid die niet in woorden was uit te drukken. Niet toevalig staat in het boekje waarin hij alles schreef wat hem trof een gedicht dat eindigt met de woorden:
Ge moet steeds u zelve vergeten,
Vergeten om “ik”te zijn.
Want: het enige wat ge moet willen
Is willen wat Hij wil.
Johan Eggink heeft de goede strijd gestreden, en het geloof behouden.
Vanuit deze diepe overgave aan God heeft hij zich beschikbaar gesteld voor tallozen, gevraagd en ongevraagd. Hij schreef brieven, bemoedigend, getuigend, vermanend, richting gevend. Ik heb er heel wat ontvangen, ik was er altijd dankbaar voor, en ik zal ze missen, dat de vellen papier, met de aanhef: lieve vriendin en de ondertekening vriend Johan niet meer bij mij in de bus zullen liggen. Vriend Johan, voor hoe velen is hij dat geweest! En al mogen we niet verdrietig zijn om zijn heengaan, hoe velen zullen hem missen. Zo’n mens is immers een geschenk van God in je leven! Natuurlijk riep zijn manier van denken ook weerstanden op bij velen. Ingezonden stukken die geweigerd werden, predikanten die bang waren voor zijn uitdaging ( en ik ook ), omdat hij zo radicaal was. Als hij geen gehoor vond deed hem dat verdriet, hij had zonder ook maar een moment hoogmoedig te zijn medelijden met hen die niet wilden luisteren. Het was immers niet zijn boodschap, maar die van God, die hij alleen maar doorgaf.
Family and friends
Johan Eggink was a blessed human being. And about that he was wondering until the last day of his life. Who is it I am, he was asking himselve all the time, that I ‘m allowed to do what I do.
Who was he? I cannot give you the answer, only give you a few things who were definite the way he stood in life.
He was a christian. That ’s the first thing that has to be said, that was definite for all his thinking and doing. Above the article in Hervormd Nederland, in which that tv interview was
written stood: Johan Eggink an unruly christian. And that he was, in all meekness indeed because he was willing by his conviction to go straight across the regular opinion. And that the church with all his Ministers that did not dare he took it very much amise. That let him to make a choice between Christ and the church and he choose Christ. But than totally. He knew himselve called by God selve. He just could tell it so very simple: then I heard a voice who said: you have to go there, and I said…
Just as it was so normal for him to speak with God. Then I always thought about those stories in the Old Testament, where that also is written as a matter of course: and God said to him…. Just as it would be normal to speak with God. I always had to think at the old Bible stories you read so and I always have been thinking: How would it be… when God is speaking to you? Johan Eggink knew. Blessed person! But it doesn’t make life easy. Oh no. It took a lot of battle to come to two …… experiences. That was that he could say out of big fear: I’m Yours. You have to give yourself totally, so I did he wrote me just before Christmas. So he lost all his fear and learned to say: Oh my Father.
His second experience. Once he felt very unhappy. Then he said to God: If it’s what You want that I will stay unhappy all my life, I want to be that too.
The answer on these totally surrender was an experience of freedom what isn’t to be said in words. In his small booklet in which he wrote everything what affects him is a poem that ends with the words:
You have to forget yourself
Forget to be “ I ”
The only thing you have to want
Is wanting what He wants.
Johan Eggink has fought the good fight and kept his faith.
From this deep devotion to God, he was available for countless numbers requested and unsolicited. He wrote letters encouraging witnesses monitorial direction giving. I have received many, I always was grateful for it, and I will miss that the sheets of paper with the title: Dear friend and the signing friend Johan.
Friend Johan, for how many he has been! And though we are not sad to let him go, however many people will miss him. Such a man is a gift from God in your life!
Of course his way of thinking called also many resistors. Submitted documents were refused, pastors who feared for his challenge (and me too) because he was so radical. If they were not hearing he had even a moment without arrogance to pity those who did not want to listen. It was not hìs but God’s message, he just passed on.