Ik denk dat ook de binnenkant van dit huis uniek is. De badkamer is in de voormalige geitenstal, beneden naast het eetgedeelte en heeft niet eens een slot. Dat missen we ook niet. Ook onze logés horen we er niet over. In de keuken is ook nog zo’n laag staldeurtje, waarbij je je moet bukken als je naar buiten wilt.
Aan de voorkant is naast de woonkamer ons werkkamertje/ annex logeerplek. Hier staat onze computer en deed ik af en toe m’n namiddagslaapje, nu slaap ik er ook ’s nachts tot we weer samen naar boven kunnen. Deze voormalige ouderslaapkamer( 1.85x 4m) wordt door Ben W. ook wel liefkozend de hunkerbunker genoemd vanwege alle informatie over en herinneringen aan Groot- Brittannië. Wanneer ze een dagje bij ons zijn en Diny en ik even ons rondje Kringloop doen maakt hij ook dankbaar gebruik van de mogelijkheid voor een middagdutje.
Aan de andere kant van de kamer is de voormalige kinderkamer bij de woonkamer aan getrokken. Die moet wel héél klein geweest zijn.
Het eerste wat me opviel toen we begin 1993 met de makelaar boven gingen kijken was het donkerbruin gebeitste slaapkamerdeurtje. Dat deed wat middeleeuws aan. Het tweede was dat de twee slaapkamers boven door de schuine wanden en hanenbalken in ’t zicht vrij klein zijn. Toch had het al met al zoveel sfeer dat we als een blok vielen voor dit huis èn deze vrije droomplek van 8750m. In de schuur is een soort studio gemaakt met aparte badkamer èn slaapzolder. De vorige eigenaar had dit voor z’n oudste zoon gerealiseerd.
En dat leek ons nou een mooie plek, de eerste jaren voor Rick en later voor onze logés.
Na verloop van tijd plande Wim een sauna in de schuur. En ik was blij met een derdehands schaftkeet achter bij de wei.
Samen met Willem Dubbelhuis knapte Wim dat ding op. Het werd een mooi plekje om vanaf begin maart tot eind november te schilderen of met de kinderen een spelletje te doen. Het schijnt dat koningin Wilhelmina vroeger ook zo’n keetje had waar ze in schilderde en dat op verschillende plekken in de bossen van Het Loo gezet werd. Mijn keetje werd daarom ogenblikkelijk het Wilhelmina-keetje genoemd.
