Elke zondag staat er een mooie bos bloemen in de Schepershof. Na de kerkdienst wordt die bezorgd bij mensen die iets te vieren hebben of een steuntje kunnen gebruiken.
Afgelopen zondag werd ik voor de kerkdienst al aan geschoten. Toen we net in Emmen woonden hebben we het eerste half jaar ook in de Emmerhout gewoond in afwachting van ons huis in de Rietlanden. Marry en IJsbrand waren onze buren waar ik toen veel aan had. Zij hadden ook drie jongens en dat geeft alleen al een band. De jongste was toen een jaar of 10 en wilde machinist worden op de trein. Toen ik haar een paar jaar geleden weer tegenkwam vroeg ik naar hem. ‘Hoe is het met IJsbrand jr, wat doet hij op het ogenblik?’ Ze zei: ‘Machinist bij de NS’. Verbaasde me niks.
Nu vroeg ze: ’Ik heb gezien dat jullie de bloemen krijgen vandaag, is er iets bijzonders?’. Zij krijgt Hofgeluiden met informatie en de liturgie van de zondag al via de pc.
Het was een dubbele week. We vierden onze 53e trouwdag, geen bijzonder getal. Maar het was deze week precies een jaar geleden dat we Mark verloren. Ze schrok er van. Niet iedereen blijkt op de hoogte van ons grote verdriet.
Het deed ons goed dat er toch ook nu nog met ons meegeleefd wordt: bij hoogte- en dieptepunten.
Ik zag de bloemen staan van achter uit de kerk, een mooie bos. Ze bleken nog mooier dan ik dacht.
We namen ze zelf mee…
