Speciaal eentje voor Gerhard, de weermetert.
Vandaag hebben we alles gehad van zon, regen, wind en kou, maar de rit die we maakten was prachtig. We reden van Moffat naar Selkirk. Daar zie je de echte Borders, zó mooi. Op de terugweg sloegen we rechtsaf naar Tweedsmuir. Dan kom je over de hoge heuvels langs de twee stuwmeren die Edinburgh en Glasgow van drinkwater voorzien: Het Meggan – en het Talla Reservoir. Er was vandaag een toertocht voor fietsers en die kwamen we overal tegen, ook op die hoge weg bij de stuwmeren. Ik had met ze te doen. Het regende toen vreselijk en nergens kon je schuilen.
We blijven hier tot maandag en zakken dan af naar het Lake District, de plek waar ooit onze liefde voor Groot- Brittannië begon. Ook daar hebben we die eerste paar weken regelmatig regen gehad, zoveel zelfs dat het peil van het Derwentwater, waar onze camping aan grensde, in die tijd meer dan een meter steeg. We hebben toen alle wandelingen die er waren gemaakt en zo het hele Lake District doorkruist.
En wat is er aangenamer op een Schotse zondag…
We zijn niet de enigen die verknocht zijn aan dit wonderlijke land. Ik heb wat informatieve boeken meegenomen van de Bieb en kom tot de ontdekking dat Dirk Musschoot dit land op zo’n leuke manier beschrijft dat je alle plekken waar hij het over heeft wilt bezoeken. Of hij beschrijft het zo beeldend dat dat niet eens meer nodig is. Hij komt er al meer dan 25 jaar en heeft heel Groot Brittannië doorkruist. Zijn manier van vertellen is bijzonder, niks teveel maar genoeg voor een glimlach.
Wij hebben in al die jaren dat we de oversteek waagden al veel van zijn beschreven plekken gezien. Soms zijn er te veel bijzonderheden die voor ons niet hoeven en gaan we gewoon voor de natuur. De eerste jaren bezochten we elk bezoek wel één kasteel en één tuin. Zo hebben we na Carlisle Castle, ook Stirling en Edinburgh Castle bezocht. De tuinen weet ik niet allemaal meer van naam, maar Newby Hall in de Yorkshire Dales was er één van, een prachtig landgoed met behalve een grote tuin ook veel land eromheen met wat oude bomen en heel veel schapen. Onze campingbaas die we erover vertelden, was er zelf nooit geweest. Net als de Keukenhof in Nederland. Iedere buitenlander die we spreken is er geweest, maar wij niet en ik hoef het ook niet. Hier vlakbij Moffat is ook een mooie landschappelijke particuliere tuin. Toen we er een jaar of 7 geleden waren heb ik de tuinvrouw wat zaden van onze papavers gegeven die het toen bij m’n keetje geweldig deden.
Vandaag doen we het rustig aan. Straks gaan we Moffat in, gewoon met de benenwagen, het Museum, het Hammerland Centrum en natuurlijk ergens a tea for two.