Hetty Site

De Expositie van Tjabel Rooseboom.

De beide kerken in Emmen-Oost: De Voorhof en de Schepershof.

Vandaag was de dag dat we met onze Expo-groep de expositie van materialen uit de 2e WO gingen inrichten in de Schepershof. Tjabel en Co hadden prachtige panelen bij Jan Omvlee op de kop getikt om te mogen gebruiken. Het is prachtig geworden,voor zover je dat zo mag noemen. Er zijn munten , kranten, bonnen, identiteitspapieren, rijwielplaatjes, foto’s van gefusilleerde verzetshelden. Het is net of alle beschikbare materiaal uit die tijd bij Tjabel Rooseboom in bewaring is gegeven. Hij kan er ook bevlogen over vertellen.
Dinsdagmorgen is ook de ochtend dat een vrouwengroep creatief bezig is in de Schepershof, één van de PKN kerken van Emmen -Oost. Natuurlijk kwamen die ook alvast een kijkje nemen. De verhalen barstten los. Dea was 5 jaar toen de oorlog uitbrak. Ze woonde in de buurt van Rotterdam. Ook hun huis werd getroffen. Wanneer er weer gevaar dreigde bond haar moeder haar met haar schort vast aan haar eigen lichaam. Ze zei:”Als jij dood gaat wil ik het ook”! Aan het eind van de oorlog in de hongerwinter werd ze met een hele bus vol kinderen naar Drente gebracht. Vreselijk vond ze het om weg te moeten, maar het was om te overleven. Ze kwam bij een dominee terecht in de buurt van Ruinen. Je raadt nooit wat die man zei toen hij haar toegewezen kreeg…… “Ik had een jongetje besteld”!
Ze moest daar een poosje later weg omdat de domineesvrouw een baby kreeg!!! Niet te geloven. Ze werd door de dominee naar een dorp gebracht waar ze maar met de kinderen op straat ging spelen. Toen iedereen naar huis ging, vroegen ze : “Waar ga jij heen”? “Nergens, ik heb hier geen huis”. De kinderen namen haar mee en is ze uiteindelijk bij een boerengezin terechtgekomen waar ze het heel goed gehad heeft. Maar ze kwam pas weer tot rust toen ze weer contact met thuis kreeg.
Een andere vrouw vertelde over haar zusje van 12, die op de step vanuit het westen naar het oosten van het land stepte. Ze was zo moe en koud geweest dat ze aan het eind van haar latijn gewoon in de sneeuw was gaan liggen. Tot ze in één keer bedacht dat niemand dan wist wie ze was als ze bleef liggen. Ze was met de moed der wanhoop verder gegaan en in Varsseveld terecht gekomen. Daar werd ze goed opgevangen.
Weer een ander vertelde over Indonesië en het Jappenkamp. Alle drie staan ze heel positief in het leven. Ze zeggen dat ze sterke moeders hadden.
In de maanden mei en juni is de expositie met materialen uit de 2e Wereldoorlog in de Schepershof te zien.