Het is al weer lang geleden dat opa Hein bij ons de tuin kwam snoeien. We woonden hier net aan het Schoolpad in 1994. “Als Coba dat toch eens kon zien dat jullie hier nu wonen”, zei hij meerdere keren. Hij maakte een praatje met wat ouderen uit Barger-oosterveld die hier langs kwamen fietsen en ging zelfs mee Scott, onze nieuwe pup ophalen in Ruinen. Hij sliep beneden in het logeerkamertje waar nu de computer staat, want die trap naar boven leek hem niets om ’s nachts af te moeten. En er was heel wat te snoeien. We hebben zelfs de hele verwilderde ligusterheg bij de grond afgeknipt. Een paar jaar daarvoor had hij een hartoperatie ondergaan, een nieuwe hartklep èn een by- pass. Hij voelde zich weer als herboren. Dat hij een jaar later zomaar met een hartstilstand van de fiets viel op weg naar de Boomgaard was totaal onverwacht. Heel stiekem denk je dan dat juist hij misschien een verkeerde hartklep heeft gekregen. Dat was toen in het nieuws. Och … je krijgt hem er niet mee terug. Rick heeft altijd een bijzondere band met opa Hein gehad. Pa vertrouwde mij eens toe dat hij mama beloofd had om extra aandacht voor Rick te hebben. Dat kostte hem geen moeite en Rick vond het heel prima dat opa bij hem in z’n studio kwam om naar z’n muziek te luisteren. Soms zette hij zelfs James Last op omdat opa dat mooi vond.
Waarom ik hierover begin? Gisteren kreeg ik een mail van Rick en Berend. Rick gebruikt in “Appeledorn” de oude fiets van opa die Berend kreeg toen hij voor zichzelf een nieuwe aanschafte met een lage instap. Berend maakte er zelfs een foto van.
