De heg met laurier moet gesnoeid. De voor – en achterkant lukte aardig maar de bovenkant is even een dingetje. Gerhard kwam langs, keek even naar boven en zei: ’Dinsdag kom ik . dan heb ik een vrije dag en dan doe ik die top wel even.
Daar kwam ie aan. ‘Eerst maar koffie?’, vroeg ik. Daar is hij altijd voor te porren. En daarna gingen we aan de slag. Trapje mee, heggenschaar mee.
Terwijl ik de trap in evenwicht hield begon hij aan het karwei. Aan beide kanten zo hoog als hij op de ladder kon staan zwaaide hij met het apparaat van links naar rechts, snoer over de schouder. Dat was mij al eens mis gegaan toen ik een struikje liguster wilde kortwieken. Pats, ging het toen en het snoer was doormidden. Wim had het wel provisorisch voorzien van tape maar dat hield geen stand. ‘Koop toch een nieuw snoer’, vond Gerhard de oplossing. Ik denk dat ik te zuinig ben. Eerst repareren.
Ik dacht de oplossing te vinden voor dat gedoe met snoeren. Een accu heggenschaar. Anja heeft er ook al een. Dus toen ik die vanmorgen bij de lidl tegenkwam ging die mee. Thuis moest ik in de lidl webshop de bijbehorende accu bestellen. Dacht je dat ik die vinden kon? Een uur zoeken en nog steeds niet de goede soort die hierbij hoorde. Ik keek op de Action webshop en zie dat je ze samen kunt bestellen, zo gemakkelijk. Eitje.
We brachten de accuheggenschaar zonder accu terug naar de Lidl en vertelde dat het geen zoeken was voor de passende accu en dat de Action het bij elkaar op de website had staan. ‘Dat ligt aan de software’ was zijn enige reactie.
Intussen was ik flauw van die accutoestand. Weet je wat? Ik waag er gewoon een extra snoer aan, kan ik overal komen met dat ding. Wim gaat erbij staan en zorgt dat ik het snoer over mijn schouder laat liggen. Een kind kan de was doen. Overal op ons erf, in keetje en Finse kota, onder de kapschuur en in de schapenstal is elektra. Alles nog aangelegd door broer Ben.
Foto: Een van onze laatste uitjes samen. Die keer naar Sankt Goar. Mooie herinneringen!