De ene dag is de andere niet. Soms gaat het leven ontspannen zijn gangetje en zomaar ineens kan het weer omslaan en word je met de neus op andere feiten gedrukt.
Ooit kreeg ik dit gedicht van Rumi mee als afsluiting na een paar bijzondere dagen om af en toe even naar te kijken.
Het heeft al meer dan 15 jaar een plekje naast onze werktafel. Ik was er zo aan gewend dat ik het bijna vergeten was. En zo ineens besef je hoe waar het is maar ook bijna onmogelijk.
De Herberg
Dit mens- zijn is een soort herberg;
Elke ochtend weer nieuw bezoek.
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
Een flits van inzicht komt
Als een onverwachte gast.
Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij!
Zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
Die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.
Behandel toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de hele boel ontruimen
Om plaats te maken voor extase….
De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
Ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
En vraag ze om er bij te komen zitten.
Wees blij met iedereen die langskomt.
De hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
Om jou als raadgever te dienen.
Rumi
(vert. Romeck van Zeyl)
Meer weten over Rumi, de wijze, dichter en mysticus die bijna 800 jaar geleden leefde? Klik op de titel!
[i]