Het interieur van de hut. Ik weet niet of Frau Laborenz blij zou zijn met Laska op de bank. Hier is het al 1985.
Wanneer je een keer gaat snuffelen tussen de oude foto’s en dia’s komen er vanzelf allerlei herinneringen boven. Zo hebben we heel wat keren in een tot vakantiehuisje omgebouwde jachthut vertoefd in de Duitse Hunsrück, bij het kleine dorpje Badenhard. Het was het huisje van de fam. Laborenz uit Essen. Herr Laborenz kwam veel bij Stork om voor de TUV ketels te keuren. Wim kon het goed met hem vinden. We hadden toen nog heel jonge kinderen en ons enige uitje dat Wim en ik tot dan hadden gehad was die paar dagen zonder kinderen naar de Veluwe en Giethoorn. Wie zich het verhaal van Foetsj foetsj nog kan herinneren weet dat het geen topper was, maar ons huwelijk was er in elk geval tegen bestand zullen we maar zeggen. ( zie weblog 2, 7-12-2009) En nadat we een jaar later onze vakantie zonder Mark maar mèt pa en mama in een Naturfreundenhaus in Hessen hadden doorgebracht wilde Wim nooit meer zonder alle drie jongens op pad. Dus toen Herr Laborenz aanbood om tegen een geringe vergoeding een paar weken in hun jachthut te verblijven gingen we dit avontuur aan. De eerste keer zelfs met Henk en Anneke in ons kielzog.
Het bleek een bijzondere plek, terug to the basics, zonder elektra en tv, maar lampen met gaskousjes en flessengas dat in Pfalzfeld omgeruild kon worden. En boeken en spelletjes, veel wandelen, jachthutten beklimmen, frambozen plukken en bezoekjes aan Rijn en zwembad en een echt kasteel. Douchen deden we beneden in het toilet maar het kwam er op neer dat je handiger buiten kon staan, het water stroomde gewoon de berg af. Ook het afwaswater moesten we gewoon ins Freie hinein werfen want dan was de put voor het afvalwater niet zo snel vol. Frau Laborenz was er een van de Pünklichkeit. De Hausordnung moest vooral eerst doorgenomen worden en zeker mochten draussen geen Bonbonpapiere hingeworfen werden en vooral an die Polstersachen darf nicht gegessen werden. Vooruit… we hadden het er allemaal graag voor over.
[i]That little house in Germany (Hunsrück), we’ve been there so often in holiday time. Here it have to be 1985, the first summer after we moved to Emmen and we had a new dog after little Laska died, big Laska.
A very back to basic place without electricity, tv, just gas. When the gaz bottle was empty we had to change it in the village nearby. The shower was in the toilet at the bottem and the waste water run down the hill.[/i]