Op de Boomgaard waren geen kostbaarheden. Het enige wat waarde had was vroeger bij vader Hein achterop de fiets geknoopt vanuit het Medler meegebracht naar de Boomgaard. Het was een familie erfstuk van de Egginks: de klok. Het ging telkens mee met de oudste zoon. Het was een heel oude Zaanse klok. Opoe had de engelfiguren aan de zijkant altijd keurig met verguldsel bewerkt wat achteraf niet de bedoeling was. De koperen slinger werd goed gepoetst en glom je tegen. In de klok stond een datum gesneden: 1649.Een oudje dus!
Af en toe was er belangstelling voor. Er bood al eens iemand geld voor, maar vader Hein ging daar nooit op in. Tot er op een keer zomaar iemand binnen was gekomen en in de kamer naar die klok stond te kijken. De deur was immers overdag nooit op slot. Na de tijd gebeurde dat wèl als ze even weg of op het land waren.
In de 70 er jaren kwam er opnieuw iemand langs voor de klok. Hij had serieuze belangstelling en bood zo 10.000 gulden. Er werd nog even samen overlegd en met de onverwachte bezoeker nog in het geheugen ging pa er toen op in. ‘Straks bu’w em nog kwiet veurda’w d’r erg in hebt’, besloot pa. We hebben er allemaal van meegeprofiteerd. Hoe leuk is dat. Mama kreeg zelf een gouden horloge, ze kochten voor hen zelf een mooie Franse klok met harpslinger en wij kregen allemaal 1000 gulden, vrij te besteden. Zo jammer dat we er zelfs geen foto meer van die oude Zaanse klok hebben.
Maar het schilderij van de Boomgaard, door een rondtrekkend schilder gemaakt, is nog wel in de familie.